Η πλέμπα θέλει ευκολίες για φαγητά και μοιχείες, θέλει το ζωδιακό υπερπέραν της μύτης της, θέλει Μύκονο, θέλει βιβλία για μεταφύτευση φυτών, για ελεγχόμενες αναπνοές και θετική ενέργεια, για πλούσια ηλιθιότητα και τεχνικές αδυνατίσματος. Ακόμα, θέλει απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας μπλεγμένα με Αγωγή του Πολίτη: πτωχεύουμε ως χώρα γιατί δεν απολύουμε με ξυλοδαρμό «τους άλλους», ώστε ν’ ανασάνει ο ιδιωτικός τομέας.
Η πλέμπα συντάσσεται πάντα με τον (εκάστοτε) πρωθυπουργό, στον αγώνα του να βγει η χώρα από την κρίση και να «χτυπηθούν οι συντεχνίες». Η πλέμπα ταΐζεται από μια μαύρη τηλεόραση, ταΐζει την εργοληπτική «εναλλακτικότητα» επιτροπών πολιτισμού και events, τρώει το δύσκολο κόπο των εργαζομένων, το δύσκολο φόβο των ανέργων, θεωρεί τα πανεπιστήμια χαμηλού επιπέδου, γιατί δεν είναι επαρκώς εμπορικά και χυδαία. Για την πλέμπα πρέπει κανείς να τρέχει πίσω από το μέιν στριμ. Τις διεθνείς επιτροπές ατομικής ενέργειας, τις πολυεθνικές παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα, τους Έλληνες εντεταλμένους πωλητές εμβολίων για επερχόμενες επιδημίες. Έστω, πίσω από τη λαίδη Γκάγκα.
Αν η χώρα και η πολιτική σκηνή της, κατέστρεψε τον πολιτικό ανθό της με τον Εμφύλιο και τον μετεμφύλιο, αν κατέστρεψε τον τόπο και την αστικότητα με την πεινασμένη ανοικοδόμηση και την κούφια εκβιομηχάνιση, αν διέστρεψε την ανάπτυξη με την παρασιτική οικονομία του Μάρσαλ, των Μεσογειακών προγραμμάτων και του ΕΣΠΑ, αν η χώρα βολεύτηκε με τον παρα-σοσιαλισμό του Αντρέα και την παρα-αστική τάξη των λαθρεμπόρων και των μεταπρατών, τώρα, σε απόλυτη συνέπεια με τα γερασμένα οιστρογόνα και τις ψόφιες ορμές της, καταστρέφει την πνευματική βιοποικιλότητα και τελειώνει το ιδανικό της μόρφωσης.
Πληροφορίες, όχι σκέψη. Ειδικός στις κρέμες ημέρας όχι γιατρός. Ειδικός στο τηλεοπτικό στάιλινγκ όχι αρχιτέκτονας, ειδικός κινδυνολόγος όχι σεισμολόγος, ειδικός στους χωρισμούς και τις μοιχείες πολιτικών όχι πολιτικός αναλυτής. Αυτή την ειδησεογραφική και αφηγηματική δομή θέλουν, αυτή την ιεράρχηση δομούν. Να η πραγματικότητα που νομοθετούν: Μη διαβάζεις Κονδύλη, μην ακούς Μπερλιόζ ή Ψαραντώνη, μην ακούς την κομπλεξική Αριστερά που χαλάει τη χώρα «στα μάτια των ξένων» και σου κλέβει την Κυριακή με τύψεις, μπες στην απίθανη θετικότητα.
«Να φύγουμε από τη μιζέρια» που λέει κι ο πρωθυπουργός. Κάτω οι δεύτερες σκέψεις. Μόνο κύριες προτάσεις, βασικές έννοιες. Καλό-κακό. Γιώργος ή Χάος. Βυθίσου, λοιπόν, στην γάργαρη λάσπη μαζί με τα παιδιά της εξουσιαστικής παρεούλας. Αυτό είναι η ηθική, αυτό είναι μόρφωση, μ’ αυτό «θ’ αλλάξουμε τη χώρα», θα πάμε σε μια άλλη χώρα, αυτή που έχει ο πρωθυπουργός στο κεφάλι του αλλά που δεν τη γράφει κανένας χάρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου