Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Άκου Ανθρωπάκο

 

«Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά.To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο. Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό.» Βίλχεμ Ράιχ «Άκου ανθρωπάκο» 1953.

(Ο Μιχάλης χρόνια ζει μόνος στα Εξάρχεια, επέλεξε το βουβό περιθώριο. Ήξερε τον Άσημο, τη Μερκούρη κι άλλους πολλούς. Τώρα δεν ξέρει κανέναν. Λίγο πολύ, αυτά μου είπε σε μια τελευταία κουβέντα που είχαμε)

«Άκου λοιπόν Έλληνα ανθρωπάκο, κωλοελληνάκο , ανεύθυνε. Η ελευθερία ανώριμο ανθρωποειδές θέλει αγώνα και θυσίες όχι ηλίθια στιχάκια και επικλήσεις σε εύκολα αναθήματα. Δε σου χρωστάει βρε βλάκα κανένας τίποτα, η ύπαρξή σου δε συνιστά αυτονόητη ανταπόδοση ευεργεσιών , κακόμοιρε.Τι είν αυτό που δε σου επιτρέπει να πεις την αλήθεια ,την αλήθεια στον ίδιο σου τον εαυτό ;

Άκου ανθρωπάκο, δειλέ και καιροσκόπε. Τι ήταν αυτό που σ΄ έκανε να χάσεις την αξιοπρέπειά σου , να χωθείς μέσα στη δειλία και στο λαικισμό; Ζεις χρόνια , δεκαετίες, αιώνες ίσως με φαντασιώσεις και οράματα, λες και χαίρεσαι τη νιρβάνα της μαστούρας σ΄έναν κόσμο που δεν υπάρχει, σ΄ έναν κόσμο που με το παραμικρό υποτάσσεσαι σ΄όποιον σου αγριέψει και σου πουλήσει προστασία. Μια πουτάνα είσαι φουκαράκο μου που το παίζει κυρία αλλά μόλις παρουσιαστεί νέος νταβατζής πιο μάγκας «κάνεις επανάσταση» και τρέχεις μαζί του. Έτσι έκανες με τους Ρωμαίους , με τους Χριστιανούς, με τους Φράγκους, με τους Τούρκους , αργότερα με τους Άγγλους και τελευταία με τους Αμερικάνους. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί είσαι ανεύθυνος ανθρωπάκο, γιατί δεν είσαι «΄Ελληνας» . Τη λέξη την έφτιαξες μόνο για να κρύβεσαι στη σκιά της , να κρύβεσαι ανήμπορε κακομοίρη πίσω απ΄ το Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, , το Σεφέρη, το Βενιζέλο κι άλλους πολλούς που αντί να τους καταλάβεις, αντί να τους «χωνέψεις» , τους «φόρεσες» ρούχο, να κρύψεις τη γύμνια σου, τους θεοποίησες και τους πουλάς όποτε σε συμφέρει, μέσα στην κακοσμία της αδυναμίας σου να εμπνευστείς και να παράγεις.

Άκου τραγικέ και δύσμοιρε ανθρωπάκο, μου προκαλείς αηδία όταν σκέπτομαι τι έκανες στον Προμηθέα , στο Σόλωνα, στο Σωκράτη, στο Θεμιστοκλή,στον Καζαντζάκη. Με τρελαίνεις που σε βλέπω να παραδίνεις την Ελλάδα στο Φίλιππο στη Χαιρώνεια, να «στήνεσαι στα τέσσερα» στους Ρωμαίους, να εγκαταλείπεις με ευκολία το δικό σου θεό για να υποταχθείς σ΄ έναν άλλον τιμωρό και θύτη. Σε σιχαίνομαι Ελληνάκο, « Ρωμιέ» , Τουρκοχριστιανέ που τόσο κουτοπόνηρα φόρεσες το τούρκικο φέσι για να μη χάσουν οι κωλοπαπάδες σου τα «Βυζαντινά μεγαλεία». Και μετά, μετά τι έκανες ανθρωπάκο; Δήθεν έκανες επανάσταση για να λευτερωθείς. Από που ρε κακομοίρη να λευτερωθείς ; Από τον άθλιο εαυτό σου πρέπει να λευτερωθείς όχι απ΄ τους άλλους. Αν δεν γινόταν το Ναβαρίνο ακόμα Οθωμανός θα ήσουνα, βλάκα ε βλάκα. Οι Άγγλοι δεν σου έδωσαν καμιά ανεξαρτησία , «μαγαζί γωνία» στη Μεσόγειο νοίκιασαν . Και πάλι καλά γιατί μια ελπίδα που είχες να γίνεις μέτοχος στην «επιχείρηση», την έχασες όταν σκότωσες τον Καποδίστρια για να μη χάσεις τη θεσούλα σου. Κι αργότερα, τι έκανες αργότερα; Ψήφισες το ΄20 εναντίον του Βενιζέλου να κάνεις τον καμπόσο στους νταβατζήδες σου φέρνοντας τον όλεθρο και ξεριζώνοντας ενάμισυ εκατομμύριο ανθρώπους απ΄ τα σπίτια τους. Α, και μετά, αφού οδήγησες στο θάνατο και στην ανέχεια δεκάδες χιλιάδες απονήρευτους τους είπες ότι ήταν ήρωες και για παράσημο τους έφτιαξες κι έναν εμφύλιο να σφαχτούν μεταξύ τους. Κι όταν βρήκες ευκαιρία έσφαξες τον αδερφό σου με κονσερβοκούτι, εμετικό ερπετό .Εδώ ήταν που άλλαξες «προαγωγό», εδώ ήταν που «επέλεξες» «Εθνάρχη» και αλυσοδέθηκες στο άρμα των Αμερικάνων. Για δεκαετίες τό΄παιξες αριστερός αλλά βούτηξες με βουλιμία στο βόθρο του καπιταλισμού. Έφερες τη χούντα , την αποδέχτηκες πλήρως, ρουφιάνεψες το γείτονά σου, πήρες αγύριστα δάνεια και μετά έκανες και τον αγωνιστή για τη Δημοκρατία. Ποια Δημοκρατία βρε ανεγκέφαλε, πονηρέ ; Επειδή είσαι μέτριος, μετριότατος, σε συμφέρει να γίνεσαι μάζα και να ψηφίζεις «γκόμενες». «αδερφές» και «καραγκιόζηδες». Γιατί έτσι είσαι κι εσύ ανθρωπάκο, είτε είσαι λαός είτε εξουσία.

Δεν έχεις ιδέα τι θα πει Δημοκρατία ανθρωπάκο. Εσύ νομίζεις ότι με το που γεννιέσαι όλοι σου χρωστούν. Εσύ ρε χαμένε, τους χρωστάς και το χρέος σου είναι η ευθύνη. Από πού κι ως πού νομίζεις ότι έχεις δικαίωμα να λες την ηλίθια γνώμη σου, τις αυθαίρετες μαλακίες σου και να γίνεσαι σεβαστός ; Κι αν κάνουν πως σε ακούν γελοίο υποκείμενο είναι για να κερδίσουν αποδοχή . Κακομοίρη, ε κακομοίρη παίζεις θέατρο εναλλάξ, μια ψηφοφόρος μια βουλευτής. Και για να στο ξεκαθαρίσω , αυτό που νομίζεις Δημοκρατία ηλίθιε, είναι παρωδία. Αλλά τέτοιος που είσαι μια χαρά σου αξίζει να άγεσαι και να φέρεσαι στις κωμικοτραγικές πιρουέτες που στροβιλίζεις.
Γιατί ρε ανεύθυνε καταχρέωσες τη χώρα ; Γιατί κατέστρεψες την Αθήνα με την αντιπαροχή; Γιατί διέλυσες την Παιδεία; Γιατί άφησες τα «ανθρωποειδή» των καναλιών να ισοπεδώσουν τα πάντα; Γιατί κλέβεις , όπου βρεις, ρε αλήτη ; Γιατί σκότωσες ύπουλα και δόλια ό τι υπέροχο και φωτεινό γεννήθηκε δίπλα σου; Πώς τόλμησες ανθρωπάκο να «δολοφονήσεις» τόσους και τόσους αληθινά όμορφους Έλληνες ; Πώς τα κατάφερες , μαζάνθρωπε, να μεθοδεύσεις τέτοια εγκλήματα; Τι σ΄ έκανε να γίνεις αυτόχειρας και θύτης μαζί ;

Άκου ανθρωπάκο, σε βαρέθηκα. Δεν σ΄ εμπιστεύομαι πια. Έχεις «τελειώσει» από τότε που κατάλαβα τι ύπουλος δολοφόνος είσαι. Δεν δικαιούσε ρε γύφτο ούτε «αγανακτισμένος» να είσαι στις πλατείες ούτε να σώσεις τη χώρα απ΄το χρέος. Είσαι ψεύτης κι ό τι κι αν κάνεις είναι μούφα. Ξέχνα το, ούτε για επανάσταση είσαι , ούτε για εξουσία. Δεν υπάρχεις βρε κουτοπόνηρε, δεν υπάρχεις απλά. Δεν μπορείς να σταθείς διπλά σε άλλους Έλληνες, φτιάχνεσαι και θες να τους «πηδήξεις». Είσαι χαλασμένος πια και δεν υπάρχει ελπίδα. Άκου μαζάνθρωπε, τελείωνε με την κωλοκοινωνία σου, διάλυσέ τη , κάψτη , αφάνισέ τη , δε σου αξίζει . Φύγε, καντην για αλλού, σε άλλες κοινωνίες «κουτόφραγκων». Μόνο εκεί δε σε ξέρουν, δε σε «ψιλιάζονται» και τους ξεφεύγεις . Κι αφού δεν μπορείς να καταστρέψεις ,αφού δε σου δίνεται χώρος να βιάσεις , να σφάξεις , να αλώσεις, βγαίνει από μέσα σου ο Θεός που αιώνες μισούσες κι έκρυβες, που πάντα πάλευες να τον «πεθάνεις». Ε τότε πια μεταμορφώνεσαι και γίνεσαι άνθρωπος, γίνεσαι Έλληνας και φωτίζεις τον κόσμο. Εσύ το άξεστο , βρώμικο και σιχαμένο σκαθάρι γίνεσαι «κουβάρι κάμπιες» και τότε, ε τότε φυσάει ένας αέρας και βγαίνουν οι πεταλούδες.

Για την αντιγραφή, Αντρέας Ζαμπούκας.

Εκατομμυριούχοι βουλευτές σε φτωχές πολιτικές


 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Του Κώστα Βαξεβάνη (14 Δεκ 2011)



Ποιά τρόικα; Ποιό μνημόνιο; Ποιά πολιτική επιχειρηματολογία; Ξεδιάντροπος πολιτικαντισμός, με λέξεις που τις έχουν ξεφτιλίσει, πριν ξεφτιλίσουν ολόκληρο λαό. Πώς να αντιμετωπίσεις με ευπρέπεια αυτόν που δεν έχει καμία;

Στο πολιτικό προσωπικό της χώρας αναφέρομαι. Ας αφήσουμε στην άκρη αν χρειάζεται μνημόνιο, αν η τρόικα είναι κακή, ή αν το φως στην άκρη του τούνελ είναι το τραίνο της ιστορίας που έρχεται κατά πάνω μας. Ας πάμε στην ηθική των στάσεων. Αυτή την απλή ηθική που έπρεπε να είναι το αυτονόητο στοιχείο στην πολιτική και κατέληξε να είναι το ζητούμενο.

Η χώρα καταρρέει λοιπόν. Πρέπει γι’ αυτό να κοπούν συντάξεις, μισθοί, όνειρα. Την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα (επιμένω στον όρο που εκφράζει διαπλοκή, ενιαία συμφέροντα και πολιτική ανικανότητα) δεν καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για να κρατήσει τα προσχήματα.
Διατηρεί τα προνόμιά του, οικονομικά και άλλα. 110 βουλευτές έχουν προβεί σε νομικά μέτρα για να εισπράξουν αναδρομικά. Ανάμεσά τους είναι και πρωταγωνιστές σκανδάλων, τα παιδιά της μίζας. Αναρωτιέστε πόσο προστατευμένοι αισθάνονται ώστε έχουν το θράσος να προκαλούν έτσι, αντί να κάτσουν και να κλωσάνε τα αυγά τους;

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελληνική Βουλή δεν έχει δημοσιεύσει στο ίντερνετ, όπως ορίζει ο νόμος, το Πόθεν Έσχες των βουλευτών. Αλλά το κυριότερο, δεν πρόκειται ακόμη και αν τα δημοσιεύει, να κάνει οποιοσδήποτε έλεγχο στο «πόθεν». Στο από πού προέρχονται δηλαδή. Η Βουλή δεν έχει κάνει ποτέ κανένα έλεγχο, δειγματοληπτικό έστω στο Πόθεν Έσχες. Κανένας δεν έχει ερευνήσει αν αυτά που δηλώνουν οι βουλευτές, δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους.

Στην ελληνική Βουλή υπάρχουν μερικές δεκάδες εκατομμυριούχοι βουλευτές. Από προίκα λένε όλοι. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχουμε βουλευτές προικοθήρες και ας πάμε στο βασικό: ποιός το έχει ελέγξει;

Κάποιοι βουλευτές μπήκαν την δεκαετία του 90 φτωχοί και σήμερα έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων. Έκλεψαν; Κανένας δεν το ξέρει. Αυτό πρέπει να ελέγξουμε. Το 2004, σε πολλές φορολογικές δηλώσεις βουλευτών και υπουργών εμφανίζεται μεγάλη μεταβολή περιουσιακής κατάστασης. Θυμάστε, Ολυμπιακοί Αγώνες, προμήθειες, κατασκευές. Ποιός θα τα ελέγξει;
Ποιό είναι εκείνο το μαγικό κόλπο που κάνει μεγάλο τμήμα μελών της ελληνικής Βουλής, να έχει τεράστιες ακίνητες περιουσίες, να έχουν αγοραστεί πάρα πολύ φτηνά και βέβαια να είναι με δάνειο; Ποιός θα ελέγξει αυτή την απάτη και την υποκρισία;

Μπορούν σήμερα κιόλας να ελέγξουν τα πάντα. Μπορούν επίσης σε ένδειξη καλής θέλησης να δώσουν εξουσιοδότηση έρευνας λογαριασμών προσωπικών και οικογενειακών σε όλο τον κόσμο. Μπορούν βεβαίως να δώσουν και κάποια μικρά ποσά από τα τεράστια που έχουν στις νόμιμες και φανερές καταθέσεις τους και τα οποία είναι και αποτέλεσμα, υπεραξία, της πολιτικής τους δράσης.
Το παιχνίδι που θέλει διλήμματα μεταξύ νόμιμου και ηθικού, δεν είναι καν ο ευπρεπισμός της συγκάλυψης. Είναι ένα έγκλημα την ώρα που η Ελλάδα ματώνει. Και για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται όχι μόνο ανίκανοι αλλά και θύτες.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Μια λύση για το πρόβλημα U207 του τεύχους 5 2011 του Mathematical Reflections

_____________________________________________________________________
Εδώ μπορείτε να δείτε το αντίστοιχο τεύχος με τη δημοσιευμένη λύση.
_____________________________________________________________________

...το όνειρο του Μανόλη...

.......Γι' αυτό είσαι έτσι σκοτεινός τέτοια μέρα, ρε Μανόλη; Όχι, δεν είναι μόνο αυτό αλλά κι ένα όνειρο που είδα χτες, ίσως γιατί θα 'βγαινα σήμερα. Ήμασταν οι τρεις μας, εσύ, ο Γκαστόν και γω. Ήμασταν εδώ και οι τρεις, αλλά δεν ήταν όπως είναι τώρα, ήμασταν σ' ένα μεγάλο κελί, κάτασπρο και λείο. Οι τοίχοι, το πάτωμα, το ταβάνι, όλα γυάλιζαν από ένα ανώνυμο φως που έβγαινε από μέσα τους. Πουθενά ούτε μία σκιά, ούτε ένα χρώμα, ούτε μια γωνία. Τίποτα δεν μπορείς να κρύψεις, τίποτα δεν μπορείς να ανακαλύψεις, ένα κενό που καταργεί κάθε σχόλιο της όρασης, ουσιαστικά την καταργεί... Είμαστε και οι τρεις μέσα σε κατάλευκους ζουρλομανδύες, τα χέραι μπαγλαρωμένα πάνω στο στομάχι, οι παλάμες σφίγγουν τους αγγώνες, γονατιστοί στο φωτεινό πάτωμα, καλόγεροι που προσεύχονται. Γελάμε δυνατά, γάργαρα, σαν τρελοί. Ευτυχώς, μας έβαλαν μόνο δέκτη, για ν' ακούμε τις εντολές της εξουσίας, τις ειδήσεις της κυβέρνησης και τις διαφημίσεις, για τις κομψές μάσκες οξυγόνου που ήταν αδύνατο να βγουν, μια και συνδέονταν απευθείας με τα πνευμόνια με το νέο άθραυστο υλικό "σελνοτάπ", για τους νέους τεχνητούς ήλιους, για τους ουρανούς υψηλής τεχνολογίας με έξι προγράμματα, συννέφιαζαν, έβρεχαν, χιόνιζαν, με έναστρες νύχτες, σελήνη και λοιπά, για τα νέα μπαστούνια των τυφλών με ραντάρ και φωνή σκύλου, για τις νέες κομψές θήκες που θα φορέσουμε φέτος στις ουρές μας και τα τέτοια... Κάποια στιγμή λέει ο Γκαστόν, γιατί γελάμε, ρε; Λες εσύ, πρέπει να έριξαν τη σκόνη του γέλιου. Θα 'ναι έξι η ώρα...Πότε σας τσάκωσαν, Σαλονικιέ; Χτες με το Μανόλη, λες εσυ, στη μεγάλη διαδήλωση. Καλά, τρομερή επιτυχία, ε; Το μαζικό κίνημα ανεβαίνει ακάθεκτο, ένα εκατομμύριο σακάτηδες. Μπροστά πήγαιναν με τα καροτσάκια τους τα παράλυτα παιδιά, ακολουθούσαν οι μανάδες χωρίς μητρικό ένστικτο, οι τυφλοί, οι άνθρωποι με τις ουρές, οι άτριχοι. Τη διαδήλωση έκλειναν οι γυμνοί, ή τα "εγκαύματα", όπως τους λέγανε τώρα. Περιφρούρηση της διαδήλωσης ήταν αντιπροσωπείες απ' όλων των ειδών τα νεκρά φυτά και τα δέντρα, καθώς και τα νεκρά ζώα. Ποιος να τολμήσει να μας πειράξει; Αν ήταν η παλιά εποχή, η εύθραυστη, θα τα κάναμε λαμπόγιαλο, που λένε, κι ας ήταν κόντρα στη γραμμή του κόμματος, αλλά τώρα ήταν όλα άθραυστα. Έτσι η αντιπροσωπεία μας κατάφερε να μιλήσει στον υπουργό, πίσω απ' το άθραυστο γυαλί βέβαια. Αυτός έμεινε αδιάλλακτος. Είπε πως δεν μπορούσε, τουλάχιστον για φέτος, να δώσει αυξήσεις στις συντάξεις όλων των αναπήρων της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, και ότι σκέφτονται να επιτρέψουν την ευθανασία των παράλυτων παιδιών και των αναπήρων του νέφους γενικά, μια και η παραγωγή τους υπερβαίνει κατά πολύ τη θνησιμότητα, καθώς και των αναπήρων της ειρηνικής πυρηνικής ενέργειας. Οι άλλοι, των θορύβων, των ορμονών και των λιπασμάτων, να κάνουν υπομονή και φέτος, μια και προβλέπεται σημαντική αύξηση της παραγωγής, λόγω της επανένταξης στην παραγωγική διαδικασία των ανθρώπων με ουρά. Σκεφτείτε, ένα ακόμα παραγωγικό εργαλείο στο ανθρώπινο σώμα, τι εκρηκτικές δυνατότητες ανάπτυξης...Παρά τις απειλές ότι θα βγάλουμε τις μάσκες μας για να μην ξέρουν τι θα κάνουν με τους νεκρούς, στάθηκε ανυποχώρητος. Τότε πολλοί άρχισαν να βγάζουν τις μάσκες και γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες νεκρούς. Πλάκωσαν οι ειδικές μονάδες με τις μεταλλικές ουρές, τα ελικόπτερα με τις κλούβες και οι ειδικές μονάδες πρώτων βοηθειών, και άρχισαν τις συλλήψεις. Όπως σου είπα, μας έπιασαν μαζί με το Μανόλη. Μας πήγαν στο αρχηγείο της περιοχής, σαν εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο αρχηγός, αφού μας κοίταξε καλά καλά κουνώντας την ουρά του αριστερά και δεξιά, δε θά 'λεγα επιθετικά, μάλλον με συμπάθεια, μας λέει: Καλά, ρε σεις, ως πότε θα παριστάνετε το σωτήρα; Τι δουλειά είχατε στη διαδήλωση, αφού ούτε παράλυτοι είστε, ούτε ουρά έχετε βγάλει, ούτε τυφλοί είστε, γενικά είστε οι μόνοι που δε σας πιάνει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, τι δουλειά είχατε στη διαδήλωση; Και γυρνώντας στους μπάτσους λέει: ΠΕΔΙΟΝ ΕΞΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ...Ο Γκαστόν έβαλε τα γέλια. Τι γελάς ρε; Ακριβώς τα ίδια και με μένα Σαλονικιέ. Με πρόλαβαν τη στιγμή που έβγαζα τη μάσκα, εκεί στην παλιά οδό Αθηνάς. Με κατηγορούν ότι ανήκω στη λύση μηδέν. Τι είναι αυτή, ρε Γκαστόν; Ε, να, προτείνουμε τον ομαδικό θάνατο. Πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλο μέσο για να καταργήσουμε την εξουσία, παρά να της αφαιρέσουμε τους εξουσιαζόμενους. Έτσι θα αχρηστευθεί το σύστημα και ίσως μπορέσει να ξαναδημιουργηθεί η ζωή στον πλανήτη... Γέλασε, ξέρεις τι σκέφτομαι, ρε Σαλονικιέ; Τι; Δεν πρόσεξες ότι εμείς οι παλιοι κομμουνιστές είμαστε οι μόνοι που δεν υποστήκαμε καμιά μεταλλαγή απο την ΑΝΑΠΤΥΞΗ; Τίποτα δε μας έπιασε, ούτε το νέφος, ούτε η ειρηνική πυρηνική ενέργεια, ούτε οι ορμόνες, τα ντεσιμπέλ και τα τέτοια... Λες, ρε Γκαστόν, να είχε δίκιο ο Στάλιν ότι "είμαστε από άλλη πάστα φκιαγμένοι";... Μπα, δε νομίζω. Γιατί τότε και η καθοδήγα δε θα πάθαινε τίποτα... Είδες τη νέα αφίσα του κόμματος με την τεράστια ουρά: "Οι νέες παραγωγικές δυνάμεις θα ανοίξουν το δρόμο στο σοσιαλίσμό"; Όχι. Νομίαω πως δεν πάθαμε ακόμα τίποτα, γιατί είμαστε οι μόνοι που έχουμε ισχυρά αντισώματα ρομαντισμού κι ερωτισμού. Γι' αυτό μας φέρανε στο ΠΕΔΙΟΝ ΕΞΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ. Ύστερα θα μας πάνε στο ΠΕΔΙΟΝ ΕΦΤΑ ΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ, ύστερα της ΑΠΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, και μετά στην εξάλειψη της αφής και της οσμής, Ε, και τότε θα χαθούμε πια για πάντα, δε θα μπορούμε να ξανανταμώσουμε με τίποτα... Όταν σας τά 'λεγα να αρνηθούμε τα κόμματα και τους αρχηγούς, να τινάξουμε στον αέρα όλα τα στοιχεία της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, εξουσία, ιεραρχία, αυθεντία, παραγωγική διαδικασία, κατανάλωση, και λοιπά, εσείς με λέγατε αναρχικό και κάθε μέρα εκχωρούσατε όχι μόνο το κορμί σας στο βιασμό, αλλά και επιτρέπατε την εκτέλεση των επιθυμιών, των συναισθημάτων, της τρυφερής φαντασίας και των χαδιών από τους ανθρώπους της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Όταν σας παρακαλούσα να σταματήσουμε κάπου, κάποια μέρα, να σκεφτούμε, να κοιτάξουμε κατάματα τη ζωή μας και να αναρωτηθούμε αν αυτή η αγωνία, αυτή η αυτοκτονική καθημερινότητα, αυτές οι από την αυγή δολοφονημένες μέρες, είναι δυνατόν να είναι ζωή, κάπου να σταματήσουμε, να κοιταζτούμε τρυφερά στα μάτια, ν' ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας, να κλάψουμε για τη ζωή που μας έκλεψαν, ν' αγκαλιαστούμε, να πούμε λόγια αγάπης, να χαϊδευτούμε και να κάνουμε έρωτα... Και κει, Σαλονικιέ, μόλις ο Γκαστόν πρόφερε τη λέξη ΕΡΩΤΑΣ, έγινε το βραχυκύκλωμα... Το φως έγινε μοβ, χρώματα, σκιές, λολούδια φύτρωναν στους λείους τοίχους, πουλιά, ζώα, δέντρα, μια οσμή οξυγόνουπετάγονταν από μέσα τους συντρίβοντάς τους. Και κει ολόγυμνα αγόρια και κορίτσια χαϊδεύονταν και βούταγαν στις γαλάζιες και πράσινες λίμνες μ' ένα γάργαρο, πηγαίο γέλιο ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΟΥ... και μπουσούλαγαν, έπαιζαν και μιλούσαν ακαταλαβίστικα, όπως τα μωρά... Μια κοπελίτσα ήρθε, πήρε απ' το χέρι τον Γκαστόν κι έτρεξαν στο δάσος χαρούμενοι...Ο Γκαστόν πέθανε χθές, ρε Μανόλη. Θα σ' το λέγαμε, αλλά μας τρέλανες στην πάρλα με τ' όνειρό σου.......


ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ
Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;
Εκδόσεις γράμματα

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Βιβλιογραφία

Ένας ενδεικτικός κατάλογος με βιβλιογραφία σε διάφορους τομείς των μαθηματικών. Τα περισσότερα από τα παρακάτω βιβλία μπορεί κανείς να τα βρει στο διαδίκτυο


Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Παγκοσμιοποιημένες κυβερνήσεις δωσιλόγων

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ (Ελευθεροτυπία 10-12-2011)


Σύμφωνα με διαπρεπείς οικονομολόγους, για να δημιουργηθεί ένα εξωφρενικό εξωτερικό χρέος απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι εγχώριοι διεφθαρμένοι πολιτικοί.

Ολοι οι δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής, ακολουθώντας την ίδια πολιτική που χάραξε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, ανέβασαν το χρέος των χωρών τους σε τέτοιο ύψος που δεν θα μπορούσε να εξοφληθεί ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Το ίδιο έγινε και με την Αφρική. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν να μετατρέψουν τις χώρες τους σε αποικίες. Κυβερνούσαν με εκτελέσεις, φυλακίσεις, εξορίες και βασανιστήρια. Οταν έπεσαν οι δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, διαμορφώθηκε ένα ισχυρότατο λαϊκό ρεύμα που έβαζε το ερώτημα: Γιατί να πληρώσουμε το χρέος των βασανιστών μας; Και είναι αλήθεια πως ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων πήγε κατευθείαν στην αστυνομία και στο στρατό, που εκτελούσαν χρέη στρατού εσωτερικής κατοχής.

Οι εκλεγμένες δημοκρατικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δημιούργησαν επίσημες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου που έκαναν φύλλο και φτερό το χρέος με εξονυχιστικό έλεγχο. Ο Ισημερινός απαλλάχτηκε από το χρέος του κατά 70% και μάλιστα πήρε πίσω και τα χρήματα των δόσεων από τη δανείστρια Νορβηγία. Το χρέος αυτό κρίθηκε απεχθές. Αυτό θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση Παπανδρέου. Να δημιουργήσει μια επιτροπή διαπρεπών οικονομολόγων, Ελλήνων και ξένων, δικαστικών και άλλων εμπειρογνωμόνων, να βρούμε ποιο είναι το πραγματικό χρέος και ποιο είναι το απεχθές χρέος. Μέχρι τότε δεν πληρώνουμε τίποτα. Διαδικασία τελείως νόμιμη που καλύπτεται από το Διεθνές Δίκαιο. (Συνιστώ θερμά το συλλογικό βιβλίο «Ανοίγουμε τα βιβλία του Χρέους», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, που υπογράφεται από έγκυρες διεθνείς προσωπικότητες και εξηγεί θαυμάσια το μηχανισμό του χρέους).

Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια από τη μακρινή Αργεντινή. Το πρόγραμμα της νεοφιλελευθεροποίησης της χώρας του δικτάτορα Καβάγιο (ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, καθώς και της Υγείας και της Παιδείας) -δηλαδή τη γνωστή συνταγή που ζούμε και εμείς- δεν είχε συνταχθεί ούτε καν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά από τη JP Morgan και τη Citibank, δηλαδή τους δύο μεγαλύτερους ιδιώτες πιστωτές της Αργεντινής. Δηλαδή οι τράπεζες κυβερνούσαν και ο Καβάγιο είχε αναλάβει τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις.

Αλήθεια, μια και το έφερε ο λόγος, τι απέγινε η Αργεντινή μετά την πλήρη κατάρρευσή της το 2001, δέκα χρόνια μετά; Είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομία στο δυτικό ημισφαίριο. Η φτώχεια έχει μειωθεί κατά δύο τρίτα, η ανεργία έχει σχεδόν εξαφανιστεί, οι κοινωνικές ανισότητες έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν τριπλασιαστεί. Παντού γίνονται έργα υποδομής και το σύστημα Υγείας και Παιδείας θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου. Ο αναλφαβητισμός έχει σχεδόν σβήσει. Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Με τον αιμοσταγή δικτάτορα Καβάγιο (1976-1983) είχαν ζήσει στο πετσί τους τη φτώχεια και τη δυστυχία που τους είχαν επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Εφυγαν αμέσως από τα πλοκάμια τους και διέκοψαν κάθε συνεργασία μαζί τους. Και έπραξαν ακριβώς τα αντίθετα και χάραξαν μια πολιτική με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα και όχι των τραπεζών και των δανειστών. Αυτή η πολιτική της Κίρσνερ, διάδοχος της πολιτικής του άντρα της, της απέδωσε δύο φορές την προεδρία της χώρας και την κατέστησε την πιο ισχυρή γυναίκα της Λατινικής Αμερικής.

Αν είχαμε μια κυβέρνηση που θα ενδιαφερόταν για την προκοπή του λαού της και όχι για την καταστροφή της χώρας, τότε θα ακολουθούσε το μοντέλο της Αργεντινής. Γιατί οι πολιτικές του ΔΝΤ και της Π.Τ. δεν είναι μονόδρομος, όπως ισχυρίζεται η κυριαρχούσα προπαγάνδα των ΜΜΕ. Γίνεται μονόδρομος όταν υπάρχουν δικτατορίες ή κυβερνήσεις δωσιλόγων.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Zeitgeist 3 Moving forward




Zeitgeist 2 Addendum

Του Jaque Fresco

Zeitgeist 1 the movie

Του Peter Joseph


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Υπέροχη μακροοικονομία



ΤΟ Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρει από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Ο Υπάκουος Τίγρης



Επί σχεδόν δύο δεκαετίες η Ιρλανδία υπήρξε το παγκόσμιο υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου τρόπου ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο απόδειξης του δικαίου της εφαρμογής του, στο οποίο το ρόλο του πειραματόζωου είχε πάρει το φτηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας. Κυβέρνηση, τράπεζες και κατασκευαστές είχαν μεθύσει από το νέκταρ του χρήματος, συμπαρασύροντας όλοκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο «Κέλτικος Τίγρης», όπως ονομάστηκε η ιρλανδική οικονομία, έδωσε απλόχερα υποσχέσεις ευημερίας σε έναν λαό, που ιστορικά αγκομαχούσε από τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την ανεργία. Και φαινόταν να τα πηγαίνει περίφημα! Ωστόσο, η χώρα μετά από χρόνια εντυπωσιακής ανάπτυξης, προσγειώθηκε ξαφνικά και ανώμαλα στην αγκαλιά του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ. Στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά για λόγους διαφορετικούς, που ωστόσο έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα: Έσπρωξαν την Ιρλανδία από την κορυφή, από παράδειγμα προς μίμηση, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Το χρήμα ως χρέος (Ελληνικοί υπότιτλοι)

Του Paul Grignon

Χρεοκρατία

Το ντοκυμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη