Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP ΤΗΣ 27ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

27 Νοεμβρίου 2012 Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του Δημοσίου Χρέους



Καληνύχτα Ελλάδα - καλημέρα αποικία!



Η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης της 27ης Νοεμβρίου 2012 για το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι εξόχως επιζήμια για τα συμφέροντα των πολιτών και τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας.
Πρόκειται για μία απόφαση η οποία αν και μειώνει βραχυπρόθεσμα το δημόσιο χρέος κατά 40 δισ. ευρώ (μέσω της μείωσης του επιτοκίου δανεισμού, της αναστολής καταβολής τόκων, του προγράμματος επαναγοράς κρατικών ομολόγων και της παράτασης της ωρίμανσης των δανείων) βλάπτει σημαντικά τους εργαζόμενους και τους φορολογούμενους και εξυπηρετεί τους πιστωτές, καθώς:

  • Στηρίζεται στα αιματηρά μέτρα λιτότητας του λεγόμενου τρίτου μνημονίου που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, κ.α.

  • Βρίθει από ασάφειες ενώ τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, αν και εφόσον ολοκληρωθούν, μπορεί να μην υλοποιηθούν, για παράδειγμα η επαναγορά ομολόγων, ή τουλάχιστον όχι κατά το ποσό που υπολογίζουν.

  • Αυξάνει το δημόσιο χρέος κατά 43,7 δισ. ευρώ, που είναι το συνολικό ποσό της νέας δόσης, επιβαρύνοντας τους φορολογούμενους και τους εργαζόμενους με νέες υποχρεώσεις πέραν των 148,6 δισ. που έχουμε ήδη δανειστεί από την Τρόικα (εκ των οποίων τα 126,9 είναι από την ευρωζώνη και τα 21,7 από το ΔΝΤ). Δανεισμός που στο σύνολό του είναι απεχθής και μη νομιμοποιημένος.

  • Οξύνει τον απεχθή χαρακτήρα του ελληνικού δημόσιου χρέους καθώς τα 23,8 δισ. ευρώ που θα καταβληθούν τον Δεκέμβρη θα κατευθυνθούν στις τράπεζες, στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησής τους κι όχι στις ανάγκες του προϋπολογισμού. Έτσι, κοινωνικοποιούνται οι ζημιές των τραπεζών ενώ ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη.

  • Επ’ ουδενί δεν λύνει το πρόβλημα της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους, μιας και με δική τους παραδοχή το 2016 θα φτάσει το 175% και μετά το 2020 θα φτάσει το 124%, εκεί που ήταν δηλαδή πριν ξεκινήσει η «διάσωση».

  • Δεν λύνει αλλά μεταθέτει την αναγκαία γενναία μείωση του ελληνικού χρέους για το απώτερο μέλλον, σε συνάρτηση με τις πολιτικές εξελίξεις στην Γερμανία κι ειδικότερα την ολοκλήρωση των εκλογών, τον Οκτώβριο του 2013.

  • Επισημοποιεί το καθεστώς κηδεμονίας της ελληνικής κοινωνίας, μέσω του διορισμού επιτρόπων και της επίσημης έναρξης του ειδικού λογαριασμού, όπου θα κατατίθενται τα χρήματα των δόσεων, τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων και του πλεονάσματος του προϋπολογισμού.

  • Αφήνει ανοιχτό τον δρόμο επιβολής νέων μέτρων λιτότητας, μέσω «διορθωτικών μηχανισμών» που θα εγγυώνται την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Στο βαθμό όμως που η ύφεση θα συνεχιστεί τουλάχιστον για το 2014, η απόφαση του Eurοgroup σημαίνει αυτόματα περικοπές μισθών και δαπανών. 

  • Επιτρέπει (μέσω της «δημιουργικής ασάφειας») το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων να υλοποιηθεί από τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ελληνικές τράπεζες οδηγώντας στην οριστική διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και τον άρον - άρον αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου πιστεύει ότι η απόφαση του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών βαθαίνει και δεν επιλύει την δημοσιονομική κρίση και γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί από την ίδια την κοινωνία.
Επίσης υπογραμμίζει την ανάγκη σύγκρουσης με τους πιστωτές δηλαδή το ΔΝΤ και την ΕΕ που βαθμιαία κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Η σύγκρουση με τους δανειστές – τοκογλύφους και η μονομερής παύση πληρωμών στο πλαίσιο της μονομερούς καταγγελίας των δανειακών συμβάσεων και των Μνημονίων, με όρους κυρίαρχου κράτους, είναι μονόδρομος για την αναγκαία διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους ή όλου του δημόσιου χρέους, μέσα από την σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής λογιστικού ελέγχου, που θα ανοίξει τα βιβλία του δημόσιου χρέους.

  Επιβλαβής για τους φορολογούμενους και τα δημόσια οικονομικά η απόφαση του Eurogroup!
  Παράνομο το χρέος!
 Απείθεια στους πιστωτές!

Περισσότερες πληροφορίες για την ΕΛΕ στο www.elegr.gr

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ολιγαρχίες ελέω ψήφου

Του Περικλή Κοροβέση



 

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αρχίσει μια γόνιμη συζήτηση κατά πόσο η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι δημοκρατία και όχι ολιγαρχία. Παράλληλα, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η Άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σήμερα και κάτω από ποιες συνθήκες. Και πριν μπούμε στο κυρίως θέμα μας, ας απορρίψουμε ένα μύθο που σχεδόν έχει γίνει μια ιστορική βεβαιότητα. Οι δυτικές δημοκρατίες διεκδικούν τις ρίζες τους στην Αθηναϊκή Δημοκρατία. Το πολίτευμα της Αθήνας πέθανε με την έλευση των Μαδεδόνων και μέχρι στιγμής δεν έχει αναστηθεί. Ακόμα και το όνομα Δημοκρατία είχε ξεχαστεί. Οι Ρωμαίοι το αντικατέστησαν με το Res- Publica που δεν είχε ούτε το περιεχόμενο ούτε τη λειτουργία της αρχαίας Αθήνας.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει ληξιαρχική πράξη γέννησης. Είναι μόνο τρεισήμισι αιώνων και γεννήθηκε στην Αγγλία του Κρόμγουελ. Και όταν μόνη της για ενάμισι περίπου αιώνα, μέχρι να έρθουν οι επαναστάσεις στην Αμερική και τη Γαλλία, που επεξεργάστηκαν η κάθε μια αυτό το μοντέλο με το δικό της τρόπο. Πάνω σε αυτά τα μοντέλα στηρίχθηκε το σύγχρονο μοντέλο του κοινοβουλευτισμού, που ήταν άγνωστο στην Αθήνα και αντίθετο με τις πολιτειακές αρχές της.
Η έννοια του κράτους στην άμεση δημοκρατία δεν υπήρχε και κυβερνούσε συλλογικά ο Δήμος, ενώ στον κοινοβουλευτισμό κυβερνάει το κράτος ερήμην των πολιτών. Και μπορεί τα πρώτα κοινοβούλια της ανθρωπότητας να ήταν μεγάλες επαναστάσεις, όσο και αν είχαν από τη γέννα τους το στοιχείο της εξουσίας μιας τάξης επάνω σε μια άλλη τάξη και το στοιχείο ανισότητας είχε διατηρηθεί ανέπαφο από την εποχή της φεουδαρχίας.

Κατά συνείδηση ή κατά τη γραμμή;

Τι γίνεται με το δικό μας κοινοβούλιο; Λειτουργεί όπως το κλασικό ή είναι διακοσμητικό, για να δίνει δουλειά σε επαγγελματίες που όλοι μοιάζουν και όλοι φορούν τα ίδια. Ο κανονισμός της Βουλής λέει πως ο βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση. Όποιος όμως το κάνει, διαγράφεται αυτομάτως από το κόμμα του. Δηλαδή τα ίδια εκλεγμένα κόμματα καταργούν τη λειτουργία της Βουλής. Με τους νόμους και τα μνημόνια που ψηφίζονται, δεν μετράει η κρίση του βουλευτή, αλλά η εντολή του αρχηγού. Από τη συμπολίτευση, οι πιστοί στον αρχηγό δεν τα διαβάζουν ποτέ. Για να πας μπροστά, μετράει το «μάλιστα, αρχηγέ».
Από την πλευρά της αντιπολίτευσης, όσο και να είναι η κριτική σωστή και τεκμηριωμένη, δεν λαμβάνεται ποτέ υπόψη. Και συχνά μιλούν σε άδεια καθίσματα. Κατά κανόνα τα έδρανα της Βουλής είναι άδεια. Υπάρχουν μόνο το προεδρείο και οι κλητήρες, που είναι και οι μόνοι που παρακολουθούν όλες τις αγορεύσεις. Όσο αφορά τώρα το χειρόγραφο λόγο που απαγορεύεται, κατά κανόνα όλοι χρησιμοποιούν χειρόγραφο. Και αυτό δεν γίνεται για να αποφευχθούν τα λάθη.
Είναι για να μη να φύγεις από τη γραμμή. Υπάρχουν περιπτώσεις βουλευτών που το κόμμα τούς δίνει το λόγο τους την τελευταία στιγμή και τον διαβάζουν πρίμα βίστα. Και έτσι οι βουλευτές, αντί να αγορεύουν και να επιχειρηματολογούν, μετατρέπονται σε ηθοποιούς που διαβάζουν το ρόλο. Περιττό να πούμε πως υπάρχουν βουλευτές που στη διάρκεια της θητείας τους ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να παραγγείλουν καφέ στο κυλικείο. Ποτέ μέσα στην αίθουσα της Βουλής.

Πού βρίσκεται το κέντρο των αποφάσεων;

Αυτή η λειτουργία της Βουλής μαρτυράει και κάτι άλλο. Το κοινοβούλιο δεν είναι κέντρο εθνικών αποφάσεων. Απλά επικυρώνει αποφάσεις που έχουν παρθεί στα πραγματικά κέντρα εξουσίας. Στην ΕΕ της Μέρκελ, στο ΔΝΤ και στην Ουάσιγκτον. Η όλη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι η ίδια με οποιαδήποτε πολιτεία των ΗΠΑ. Αν η Ελλάδα είχε δική της εθνική πολιτική, θα μπορούσε να έκανε ανοίγματα και σε άλλες χώρες που μπαίνουν στη διεθνή σκακιέρα δυναμικά με ανερχόμενες οικονομίες: Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία. Αλλά αυτό απαγορεύεται. Θα μπορούσε να είχε μια δική της πολιτική με τον αραβικό κόσμο και όχι αυτή του Ισραήλ. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι παλαιάς κοπής, που κατηγορούν τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη ως υποτελείς.
Δεν έχουν καταλάβει πως για να παίξεις κάποιο κεντρικό ρόλο σε χώρες σαν τη δική μας, πρέπει να έχεις πάρει άριστα στην υποτέλεια. Δεν είδαμε όλοι τι αγώνα έκανε ο Κουβέλης για να περάσει αυτές τις εξετάσεις; Και τα κατάφερε μια χαρά. Δεν αποκλείεται να τον δούμε και πρωθυπουργό. Αν τα καταφέρει να δημιουργήσει ένα δεύτερο εναλλακτικό πόλο εξουσίας με τον Βενιζέλο, τότε είναι όλα ανοιχτά. Το σύστημα χρειάζεται ρεζέρβες.

Στη φιλελεύθερη ολιγαρχία

Για τον Καστοριάδη η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι μια φιλελεύθερη ολιγαρχία. Τα ολιγαρχικά καθεστώτα σε όλες τις εποχές ήταν μια μικρή κάστα πλουσίων, που έπαιρνε αποφάσεις μόνο για τα δικά της συμφέροντα. Και αυτό σήμαινε νόμους και διατάγματα που στρεφόντουσαν εναντίον του συνόλου της κοινωνίας. Και αυτό γίνεται και τώρα στην Ελλάδα. Οι μονάρχες και οι αυτοκράτορες ήταν «ελέω θεού», ενώ οι σημερινοί ολιγάρχες είναι «ελέω ψήφου». Η Άρεντ υποστηρίζει πως το ιδανικό άτομο για τον ολοκληρωτισμό δεν είναι ούτε ο πεπεισμένος ναζί, ούτε ο πεπεισμένος κομμουνιστής, αλλά ο άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει διαχωρισμό μεταξύ γεγονότος και μυθοπλασίας (δηλαδή αγνοεί την πραγματικότητα της εμπειρίας) και μεταξύ αλήθειας και ψεύδους (δηλαδή αγνοεί τους κανόνες της σκέψης).
Έτσι έχουμε τον άνθρωπο που άγεται και φέρεται, είναι αδρανής και πάντα περιμένει να τον σώσει κάποιος άλλος. Αρχηγός ή κόμμα δεν έχει σημασία. Και εδώ έχουμε τη φωτογραφία του ψηφοφόρου που απέχει από τα κοινά, κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον όπως το καταλαβαίνει αυτός, δηλαδή κατανάλωση και μια φορά στα τέσσερα χρόνια πηγαίνει και ψηφίζει. Με άλλα λόγια η δημοκρατία δια αντιπροσώπου, προϋποθέτει αδρανή πολίτη στην ίδια αντιστοιχία με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Πόσοι είναι οι «αχρείοι»

Στον «Επιτάφιο» του Περικλή, ένας τέτοιος πολίτης χαρακτηρίζεται «αχρείος» δηλαδή άχρηστος. Πόσους τέτοιους ψήφους να πήρε, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος κατασκευάζει τέτοιους άχρηστους πολίτες; Παλιότερα ήταν η Εκκλησία. Σήμερα, είναι κυρίως, η TV και τα ΜΜΕ. Και τα διαπιστώσαμε για μία ακόμα φορά στις προεκλογικές περιόδους. Το ψέμα και η μυθοπλασία στις εκλογές του Ιουνίου ανέβασε το ποσοστό της ΝΔ κατά 11 περίπου μονάδες. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε τι μπορούν να κάνουν οι 71 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή; Να μιλούν ματαίως στα άδεια έδρανα; Τα πράγματα αποκτούν σημασία από τον τρόπο που τα χρησιμοποιείς. Και η Βουλή μπορεί να γίνει το βήμα του ΣΥΡΙΖΑ και να απευθυνθεί στην κοινωνία και αυτή θα τον ακούσει. Με ποιο τρόπο;
Σχηματίζοντας μια κυβέρνηση μέσα στην αντιπολίτευση. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Σε κάθε νομοσχέδιο να υπάρχει ένα άλλο νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση. Και δεν είναι μόνο τα νομοσχέδια. Είναι όλα όσα κάνει μια κυβέρνηση. Από την ελάχιστη λεπτομέρεια μέχρι τα μείζονα θέματα. Αυτά πρέπει να δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την «αντικυβέρνησή» του να κάνει. Να αποδείξει έμπρακτα πώς μπορεί να κυβερνήσει.

Τι να κάνουμε

Οι βουλευτές πρέπει να ξεχυθούν στην κοινωνία, να πιάσουν το σφυγμό του κόσμου, να ενισχύσουν τα κινήματα και να φέρουν τα προβλήματά του στη Βουλή. Από τη δική μου εμπειρία ξέρω πως τέτοιες πρωτοβουλίες ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κόσμου και με τις κινητοποιήσεις τους μπορεί να λύσουν διάφορα προβλήματα, μικρής ή μεγάλης κλίμακας.
Αυτά όλα αν τα πράγματα πάνε κανονικά. Αλλά θα πάνε, όμως, όταν η καταστροφή αυτής της χώρας προχωράει με τέτοιους ρυθμούς και μπορεί από ένα τυχαίο γεγονός να δημιουργηθεί ένας Δεκέμβρης του 2008 και το κοινωνικό τσουνάμι μπορεί να παρασύρει τα πάντα; Οι κοινωνικές θύελλες δεν είναι τυφώνες που προαναγγέλουν την άφιξή τους Ούτε αναγγέλλουν τηλεγραφικώς τον ερχομό τους. Αυτός που τις περιμένει πρέπει να είναι έτοιμος όχι για να τις καθοδηγήσει, αλλά για να δώσει προοπτική σε βάθος χρόνου και τα κινήματα να αποκτήσουν αποτελεσματικότητα και διάρκεια.
Είδαμε πιο πάνω πως λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση χωρίς να στηρίζεται σε ισχυρότατο λαϊκό κίνημα και όχι ψηφοφορικό, τότε έχει δύο προοπτικές: ή να συμβιβαστεί και να μετατραπεί από Αριστερά του 21ου αιώνα σε ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα, ή να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματός του, όπου θα αντιμετωπίσει ένα βάρβαρο πόλεμο υψηλής έντασης και με πολλούς κινδύνους και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και αν πάρουμε το σενάριο πως η Χρυσή Αυγή θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, τότε τα τάγματα εφόδου θα λειτουργήσουν και μέσα στη Βουλή. Ακόμα, η καταστροφή που έχει επιτελεστεί από τα ανδρείκελα της Μέρκελ είναι τόσο μεγάλη που δεν γίνεται να διορθωθεί άμεσα. Γι’ αυτό χρειάζεται από την επομένη των εκλογών να ανακουφιστούν οι φτωχοί, οι άνεργοι και οι άστεγοι, όπως και οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι.

Πρόσφατα ο Ντράγκι, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε πως καμία χώρα δεν έχει το δικαίωμα να μην υπακούσει στις υποδείξεις της τρόικας. Τον Ντράγκι δεν τον έχει εκλέξει κανένας. Ούτε η ΕΚΤ ελέγχεται από κάποιο ευρωπαϊκό όργανο. Και όμως μπορούν και καταργούν την κυριαρχία εκλεγμένων εθνικών κυβερνήσεων.

Περικλής Κοροβέσης
perkor29@gmail.com

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα EΠΟΧΗ

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Πρωτοφανείς απειλές κατά πάντων από τον Ηλία Κασιδιάρη

ΕΘΝΟΣ On Line 26/11

Χυδαίες και προκλητικές εκφράσεις εκστόμισε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Κασιδιάρης, κατά τη διάρκεια έντασης που σημειώθηκε στην περιοχή Χερσονήσου της Κρήτης, όπου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής, κατά τη διάρκεια της οποίας, σύμφωνα με πληροφορίες, υψώθηκε η χουντική σημαία με τον Φοίνικα.

Πρωτοφανείς απειλές κατά πάντων από τον Ηλία Κασιδιάρη

Σύμφωνα με τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, όλα ξεκίνησαν όταν έξω από την αίθουσα όπου γινόταν η εκδήλωση των μελών της Χρυσής Αυγής στη Χερσόνησο, συγκεντρώθηκαν μέλη αντιφασιστικών οργανώσεων.
Το γεγονός αυτό ενόχλησε τους οπαδούς του κόμματος που βρέθηκαν μπροστά στα μπλόκα των αστυνομικών, οι οποίοι «περνούσαν από κόσκινο» όσους ζητούσαν να περάσουν μέσα στο χώρο της εκδήλωσης.
Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής μαζί με οπαδούς του κόμματος επιχείρησαν να περάσουν το μπλόκο της αστυνομίας και να «ζητήσουν εξηγήσεις» από τους διαδηλωτές, κάτι που όμως δεν τους επετράπη, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος ακούστηκε να λέει προς τους αστυνομικούς: «Θα τους γα… όλους. Έχεις το λόγο μου θα έχεις νεκρούς μέχρι το βράδυ!»
Στη συνέχεια, απείλησε τους αστυνομικούς με μήνυση «για παράβαση καθήκοντος», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εσείς κάθεστε και τον π… και εγώ πώς να κάνω εκδήλωση. Δεν μπορούν 100 άτομα να παρακωλύουν μια νόμιμη συγκέντρωση ενός εκλεγμένου κόμματος», ισχυριζόμενος ότι η αστυνομία θα έπρεπε να προχωρήσει σε συλλήψεις των διαδηλωτών, διότι - όπως υποστήριξε - οι συγκεντρωμένοι δεν προχωρούσαν σε ειρηνική διαδήλωση, αλλά φορώντας κουκούλες προκάλεσαν και φθορές σε αυτοκίνητα οπαδών της Χρυσής Αυγής.

Πρωτοφανείς απειλές κατά πάντων από τον Ηλία Κασιδιάρη

Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε ακόμη χειρότερη εντύπωση ήταν ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, την ώρα που μιλούσε ο βουλευτής του κόμματος Παππάς, αναφέρθηκε στα λάβαρα που υπήρχαν στην αίθουσα, λέγοντας ότι «δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να δείξουμε τα λάβαρα που έχουμε εδώ. Είναι η σημαία με τον αναδυόμενο Φοίνικα» και σηκώνοντας τη σημαία της 21ης Απριλίου εν μέσω χειροκροτημάτων από τους περίπου 400 οπαδούς που ήταν παρόντες.

«Αν μπορούσαν, θα μας εξόντωναν χωρίς τύψεις»

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου Η εφημερίδα των Συντακτών 18/11/2012


 
Η ιστορία του είναι γνωστή: συνελήφθη από την Ασφάλεια ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου. Στα χέρια των βασανιστών του πέρασε φάλαγγα, ηλεκτροσόκ, εικονική εκτέλεση. Φυγαδεύτηκε από την Ελλάδα και κατέθεσε ως μάρτυρας ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η έκθεση της επιτροπής ήταν καταπέλτης για τη χούντα.



Οι συνταγματάρχες …καταδίκασαν την Ευρώπη: «Το Συμβούλιο ενοχλεί την Ελλάδα όσο ένα κουνούπι στο κέρατο ενός βοδιού» είχε δηλώσει ο Παττακός. Η μαρτυρία του έγινε βιβλίο («Ανθρωποφύλακες»). Είναι ο Περικλής Κοροβέσης. Η δική τους ιστορία, παραδόξως, είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο και εν πολλοίς άγνωστη στην ίδια τους τη χώρα.

Συμμετείχαν στην αντιφασιστική μοτο-πορεία στις 30 Σεπτεμβρίου. Συνελήφθησαν κι οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ μαζί με 13 συντρόφους τους. Εκεί τους χτύπησαν, τους έκαναν ηλεκτροσόκ. Τα βασανιστήρια που υπέστησαν δημοσιοποιήθηκαν στην Ελλάδα μέσω του …ξένου Τύπου. Είναι ο Χάρης κι ο Πάνος.

-Γνωρίζετε τον Κοροβέση;

ΠΑΝΟΣ: Ασφαλώς – όχι μόνο από τους «Ανθρωποφύλακες», αλλά από την ενεργό δράση του στα κινήματα μέχρι και σήμερα. Λίγοι άνθρωποι βγαίνουν μπροστά.

-Περικλή, πώς είδες τα γεγονότα στη ΓΑΔΑ;

Το βίωσα σαν προσωπική αποτυχία. Εμείς οι παλιότεροι θα έπρεπε να είχαμε σταματήσει τα βασανιστήρια. Ξέραμε ότι παρ” όλη τη μεταπολίτευση η χούντα συνεχιζόταν μέσα στη ΓΑΔΑ. Μια Αστυνομία που βασανίζει είναι φασιστική. Αποτύχαμε σαν Αριστερά να σταματήσουμε τα βασανιστήρια και τον φασισμό…

-Φανταζόσασταν ποτέ ότι θα ζήσετε κάτι τέτοιο;

ΠΑΝΟΣ: Οταν έχεις πολιτική δράση, ξέρεις ότι μπορεί να συλληφθείς. Και γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται η Αστυνομία. Ωστόσο εδώ υπάρχει μια ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής. Τα σώματα Δέλτα έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να καταπνίξουν τον εσωτερικό εχθρό κι αυτό φαίνεται στη δική μας περίπτωση.

Οι Δέλτα σε έχουν συλλάβει, σε έχουν κάτω κι από πάνω σου ουρλιάζουν «έτσι σας γαμάμε εμείς». Σαν μια συμμορία που έχει προηγούμενα μαζί σου. Εχουν πολιτική συγκρότηση και πρόθεση να σε χτυπήσουν. Δεν είναι αμόρφωτοι ή παιδιά που κακοποιήθηκαν όταν ήταν μικρά και ξεσπάνε πάνω σου.

Το έργο τους είναι απολύτως συνειδητό και για αυτό είναι πολύ επικίνδυνοι για όλο το κοινωνικό σώμα – όχι μόνο για αγωνιστές από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Τα ΜΑΤ χτυπάνε άγρια παππούδες, γιαγιάδες, παιδιά. Αυτές οι ομάδες, όπως έχουν συγκροτηθεί, πιάνουν το νήμα από το μετεμφυλιακό κράτος και τη χούντα. Αν μπορούσαν, θα μας εξόντωναν χωρίς τύψεις.

-Περικλή, η σιωπή της δικής σου γενιάς ήταν εντυπωσιακή.

Η γενιά μου προέρχεται από την κομμουνιστική, ανανεωτική και τρέχα γύρευε Αριστερά. Στην ουσία τους είναι εξουσιαστές, το κράτος ήταν αναφορά τους. Οσο κι αν έχουν ανανεωθεί, κρατάνε ακόμα νεκρές έννοιες όπως κομμουνισμός, σοσιαλισμός.

Εχουν ένα σνομπισμό σε σχέση με τα νέα κινήματα, όπως οι αναρχικοί. Εχουν χάσει την ευαισθησία τους. Και παλιότερα αν βασανιζόταν ένας τροτσκιστής, το ΚΚΕ τον αγνοούσε. Για να γίνω κυνικός, θεωρούν δικό τους κοπιράιτ τα βασανιστήρια της χούντας κι όχι των παιδιών.

-Τα ΜΜΕ διακινούν τη θεωρία των δύο άκρων, ότι δηλαδή στον δρόμο συγκρούονται άγριες συμμορίες ακροαριστερών και φασιστών, επομένως η δική σας ιστορία δεν θα πρέπει να μας αφορά.

ΧΑΡΗΣ: Είναι μια παλιά θεωρία που διακινεί η αστική τάξη όταν ζορίζεται. Παλιότερα το άλλο άκρο ήταν οι βενιζελικοί, οι κομμουνιστές, σήμερα οι αναρχικοί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι στην Ελλάδα, από την εποχή των ταγμάτων ασφαλείας μέχρι και τη σημερινή Χ.Α., επιστρατεύονται μηχανισμοί για να χτυπήσουν το κίνημα.

Οι αναρχικοί στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν απέναντι στους φασίστες με τεράστιο τίμημα: μας έχουν χτυπήσει, μας έχουν μαχαιρώσει… Κι είμαστε απέναντί τους γιατί εκφράζουν ό,τι πιο μισάνθρωπο, ό,τι πιο σκοταδιστικό, ό,τι πιο μισαλλόδοξο.

Τι σχέση έχουμε εμείς με τον ναζισμό και τον φασισμό που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα; Εμείς πιστεύουμε στην αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και την ελευθερία. Η θεωρία των δύο άκρων εξυπηρετεί τον Σαμαρά, που μας έλεγε να τον ψηφίσουμε γιατί ο Τσίπρας θα μας πάρει τα σπίτια. Το ’45 τούς έλεγαν πως οι κομμουνιστές θα τους πάρουν τα γίδια. Στις επόμενες εκλογές θα θυμηθούν και τα κονσερβοκούτια.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Δεν υπάρχουν δύο άκρα, το σύστημα χτυπάει μόνο όποιους στέκονται απέναντι στους ναζί. Εμένα με τρόμαξε πάρα πολύ ο Σαμαράς στην ομιλία του για τον προϋπολογισμό, είδα πολλά φασίζοντα στοιχεία. Η Χ.Α. είναι η μαχητική νεολαία του Σαμαρά. Αν δεν απολάμβανε ατιμωρησία, δεν θα ήταν αυτή που είναι. Ο Δένδιας έχει τεράστια ευθύνη.

ΧΑΡΗΣ: Ο Δένδιας ήταν από τους νεότερους εισαγγελείς που είχε διορίσει η χούντα κι αυτή τη στιγμή ηγείται ενός νευραλγικού υπουργείου. Οφείλει λοιπόν η Αριστερά να μιλήσει τώρα.

-Πώς είναι όταν αυτή η πάλη μεταφέρεται στο ίδιο σου το σώμα;

ΠΑΝΟΣ: Η βία είναι πολύ έντονη στη ζωή όλων μας, το να μην ελπίζεις σε τίποτα, το να μην έχεις μέλλον είναι η μεγαλύτερη βία. Αυτό που έζησα ούτε με εξόργισε περισσότερο ούτε με φόβισε. Με βοήθησε να συνειδητοποιηθώ περισσότερο.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Κι εγώ είχα διαβάσει για τη Μακρόνησο. Με είχαν πιάσει κάμποσες φορές κι επομένως όταν βρέθηκα στην Ασφάλεια, βρέθηκα σε οικείο έδαφος. Ομως δεν περίμενα ότι θα αρχίσουν από την πρώτη στιγμή τόσο άγρια.

Τόσο άγρια όσο χτύπησαν και τα παιδιά – σεμινάρια περνάνε; Πώς κράτησα; Αισθανόμουν ότι είχα να κάνω με σκουλήκια κι εγώ είμαι ανθρώπινο ον. Επομένως δεν μπορούσα να μιλήσω στα σκουλήκια. Ηταν ό,τι χειρότερο έχω γνωρίσει σε ανθρώπους οι βασανιστές.

ΠΑΝΟΣ: Αυτό ακριβώς νιώθαμε κι εμείς. Είναι άνθρωποι αυτοί που μας βασανίζουν;

-Το σύνθημα στους τοίχους λέει «Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα». Κι οι διαδηλωτές φωνάζουν «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Συμφωνείτε;

ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ζούμε τις μέρες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, των νέων εργαλείων της οικονομικής κυριαρχίας. Περισσότερα πλούτη για το 1% και μεγαλύτερη φτώχεια για το 99%.

Και ξέρουν πολύ καλά πως η τηλεόραση –η νέα εκκλησία- δεν φτάνει, χρειάζονται περισσότερη καταστολή. Γι” αυτό και βάζουν στο παιχνίδι και τον στρατό. Θα ζήσουμε ακραία πράγματα. Αν ο άλλος βλέπει τον πατέρα του να αυτοκτονεί, τι θα κάνει; Θα το ρίξει στις προσευχές;

ΧΑΡΗΣ: Δεν έχει νόημα να συνθηματολογούμε. Οι άνθρωποι γράφουν την Ιστορία κι όχι τα συνθήματα. Μέσα από όλα τα φρικτά που ζήσαμε, θέλω να μεταφέρω μια εικόνα αισιοδοξίας: μας έβαλαν εκδικητικά στην πτέρυγα των μεταναστών, όπου βρεθήκαμε στοιβαγμένοι 90 άνθρωποι σε ένα χώρο για 30.

Οι άνθρωποι αυτοί έκοβαν τις κουβέρτες τους στη μέση για να μας σκεπάσουν, είχαν ένα πορτοκάλι και μας έδιναν το μισό. Βρήκαμε αλληλεγγύη κι ανθρωπιά από αυτούς που δεν έχουν τίποτα. Εμάς τους 15 όλο αυτό μας χαλύβδωσε.

-ΠΕΡΙΚΛΗΣ, ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ, 1967

-ΠΑΝΟΣ, ΓΑΔΑ, 2012: «Εχουν πιάσει έναν από εμάς, τον έχουν πετάξει κάτω, του τραβάνε το κράνος κι αρχίζουν να τον χτυπούν στο κεφάλι. Οταν με μετέφεραν, ο Δελτάς με είχε πιάσει από τον λαιμό και φώναζε »τώρα είσαι δικός μου». Με έβγαζαν φωτογραφίες. Μας πάταγαν στα γόνατα για να σκύψουμε και μας φώναζαν »άνοιξε τα πόδια όπως η μάνα σου»».

-ΧΑΡΗΣ, ΓΑΔΑ, 2012: «Η ιστορία ξεκινάει από τη σύλληψή μας. Ενα ανελέητο κυνηγητό σε όλο το κέντρο της Αθήνας, με άγριο ξύλο, με χτυπήματα στους αγκώνες και τα γόνατα για να σου σπάσουν τα άκρα, με ηλεκτρικές εκκενώσεις σε όλο σου το σώμα.

Μας χτυπάνε, ενώ φοράμε χειροπέδες… Μας πηγαίνουν στην Αλεξάνδρας κι ούρλιαζαν: «θα σας γαμήσουμε μαλακισμένα, σκοτώσατε μετανάστη, κάνατε τη δικιά μας δουλειά». Μας οδηγούν στη ΓΑΔΑ στον 6ο όροφο, στο τμήμα Προστασίας του Πολιτεύματος.

Μας βάζουν σε ένα διάδρομο αντικριστά, δεκατρείς άντρες και δυο κοπέλες. Ερχονται οι ομάδες Δέλτα να δώσουν κατάθεση. Μας βρίζουν, μας λένε »αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, θα σας είχαμε καθαρίσει απόψε, θα πάθετε ό,τι πάθανε οι παππούδες σας στον Γράμμο και το Βίτσι». Πολλοί από εμάς είναι χτυπημένοι, τρέχουν τα αίματα.

Zητάμε τουαλέτα και μας πηγαίνουν μετά από ώρες, μας βάζουν τρικλοποδιές…. Μας φτύνουν, πλησιάζουν στα πρόσωπά μας αναπτήρες κι απειλούν να μας κάψουν. Λένε στα κορίτσια »συντρόφισσα, είσαι εδώ τώρα κι ο σύντροφός σου γαμάει αλλού». Κοπανάνε τις πόρτες. Ολο αυτό κράτησε μέχρι το ξημέρωμα».

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Αγωγή Βαρδή Βαρδινογιάννη για άρθρο του JUNGLE-Report

Διαβάστε το άρθρο εδώ.
___________________________________________________________________________________
Δείτε και εδώ

___________________________________________________________________________________

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Του Νίκου Μπογιόπουλου Ριζοσπάστης 15/11/2012


Το «αμειφθήσεται», λοιπόν, στα χρυσαυγίτικα έγινε... «αμοιφθήσεται». Αλλά είπαμε: Τέτοιοι «εγέρθουτου» που είναι, τέτοια ορθογραφία θα ήξεραν...
Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!
Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».
*
Προφανώς «η Γη γυρίζει»...
Αλλά αυτό το «προφανές» κάποιες φορές δεν αρκεί. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που πρέπει να επαναβεβαιώνεται ακόμα και το αυτονόητο. Οτι δηλαδή «η Γη γυρίζει». Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει τη «Γη», την Ιστορία και το μυαλό των ανθρώπων στο βάλτο του.
*
Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
*
Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.
Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
*
Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.
*
Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Περιλαμβάνει κι άλλους. Πολλούς. Αρκετοί από αυτούς δολοφονημένοι και στην ευρύτερη, πέραν του Πολυτεχνείου, περιοχή της Αθήνας, από τις δυνάμεις καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.
Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων, του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς, των θυμάτων της αστυνομίας Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας), Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973, του Δημήτριου Παπαϊωάννου, του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου, του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...
***
Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:
«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!
Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»...
*
Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:
To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:
«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...
*
Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Αστυνομική Βία στην Ελλάδα - όχι μόνο μεμωνομένα περιστατικά (Διεθνής Αμνηστία)

Police Violence in Greece - not just isolated incidents (Amnesty International)

Νόαμ Τσόμσκι προς ΕΕ: «Καταστρέφετε την Ελλάδα!»

Πρώτο Θέμα της Ματίνας Νταλλαρή 24 Οκτωβρίου 2012

 

Λάβρος κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικότερα, και της Τρόικας, γενικότερα, για τις ακολουθούμενες πολιτικές στην Ελλάδα είναι ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Ο 83χρονος καθηγητής σε συνέντευξη του στην ομογενειακή εκπομπή “dialogos radio” εξήγησε τι πιστεύει ότι πήγε στραβά στην ελληνική περίπτωση, ποιες είναι οι λάθος πολιτικές, αλλά και τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη του για να βγει η χώρα μας από την κρίση.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταστρέφουν την Ελλάδα!».  Εξήγησε ωστόσο ότι δεν ενστερνίζεται θεωρίες συνωμοσίας, ούτε πιστεύει ότι η ΕΕ έχει κάποιο σκοτεινό σχέδιο και προσπαθεί επίτηδες να διαλύσει την Ελλάδα και την οικονομία της, αλλά ότι απλώς ακολουθεί λάθος πολιτική με τις χρεωμένες χώρες.

«Τα μέτρα λιτότητας είναι βέβαιο ότι δε μπορούν να αναθερμάνουν μία οικονομία, ούτε να αποπληρώσουν ένα χρέος. Αντίθετα το χρέος φουσκώνει. Και δεν είναι πως αυτές οι πολιτικές δεν δουλεύουν επί του παρόντος και θα αποδώσουν αργότερα. Αυτές οι πολιτικές δεν θα αποδώσουν καρπούς ποτέ» δηλώνει κατηγορηματικά.

Σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, τα μέτρα που υιοθετήθηκαν στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει, αλλά αντίθετα έχουν καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό στη χώρα, τον κοινωνικό ιστό που μέχρι πρότινος αποτελούσε κάτι «ιερό» για την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Σε μία δραματική αποστροφή του για τη χώρα μας τόνισε ότι «ο ελληνικός λαός έχει πιεστεί περισσότερο από όσο αντέχει και ότι το επίπεδο ζωής του Έλληνα έχει επιστρέψει στη δεκαετία του ‘60».
Όπως είπε, οι πολιτικές αυτού του είδους ξεκίνησαν από τον πρώην αμερικανό πρόεδρο Ρίγκαν και τη Μάργκαρετ Θάτσερ και έχουν εξελιχθεί σε ένα «νεοφιλελεύθερο χτύπημα προς την κοινωνία».

Υπογράμμισε δε ότι η ειρωνεία αυτής της κατάστασης είναι ότι σήμερα η ΕΕ πέφτει θύμα της ίδιας της της μεγαλοψυχίας. Ενώ δηλαδή προσπάθησε να ανεβάσει το επίπεδο ζωής φτωχότερων κρατών προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η ένωση, αυτό στη συνέχεια φάνηκε ότι είναι ένα σαθρό οικοδόμημα.

Ο Νόαμ Τσόμσκι θέλησε να συγκρίνει και τις κεντρικές τράπεζες ΗΠΑ και Ευρώπης, θέλοντας να υπογραμμίσει μία σημαντική κατά τη γνώμη του διαφορά. Όπως είπε η αμερικανική Fed έχει ως βασικό στόχο να κρατάει χαμηλά την ανεργία, ενώ στην ΕΚΤ κάτι τέτοιο δεν αποτελεί προτεραιότητα.

Προσπαθώντας πάντως να εξηγήσει γιατί επιβάλλονται τόσο σκληροί όροι στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι φαίνεται να μη λειτουργούν λέει: «Μπορεί να κρύβεται και ένας ταξικός πόλεμος από πίσω. Μπορεί να θέλουν να διαλύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, το ευρωπαϊκό κράτος δικαίου».

Ο Τσόμσκι όμως επιτέθηκε και κατά των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων. Όπως είπε «ποτέ δεν βοήθησαν την κατάσταση. Υπάρχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα στην Ελλάδα. Δε μπορείς να τα χρεώσεις όλα στην Τρόικα, αν και νομίζω ότι οι πολιτικές της είναι πράγματι κακές.

Η ελληνική είναι μία δυσλειτουργική κοινωνία, από πολλές απόψεις. Για παράδειγμα οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους και, ναι ξέρω ότι αυτό γίνεται παντού, αλλά στην Ελλάδα η κατάσταση παραπάει. Επίσης υπάρχει μία άχρηστη και ζημιογόνα γραφειοκρατία που και αυτή οδήγησε στην κρίση.

Ωστόσο έσπευσε να υπερασπιστεί ξανά τους Έλληνες λέγοντας ότι δεν πρέπει να τους «κολλάμε» στερεότυπα. «Οι βορειοευρωπαίοι κατηγορούν τους Ελληνες ότι δε δουλεύουν αρκετά. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι Ελληνες  δουλεύουν πολύ περισσότερο από κάθε βορειοευρωπαίο» είπε χαρακτηριστικά.

Όσο για το τι μέλλει γενέσθαι; Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι για να βγει η Ελλάδα από την κρίση πρέπει να δοθούν ευρωπαϊκοί πόροι που θα «πυροδοτήσουν» αναπτυξιακές δομές. Να υπάρξει ανάπτυξη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Στη συνέντευξη του μάλιστα κλείνει: «Είναι πολλοί οι άνθρωποι που απλώς θέλουν να δουλέψουν. Αυτή τη στιγμή χάνονται ανθρώπινες ζωές και χάνονται για πάντα. Οι νέοι άνθρωποι ειδικά, αν οδηγηθούν εκτός εργασίας, δεν μπορούν μετά να ανακάμψουν, δεν μπορούν να συνεχίσουν με τη ζωή τους!».