Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Άκου Ανθρωπάκο

 

«Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά.To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο. Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό.» Βίλχεμ Ράιχ «Άκου ανθρωπάκο» 1953.

(Ο Μιχάλης χρόνια ζει μόνος στα Εξάρχεια, επέλεξε το βουβό περιθώριο. Ήξερε τον Άσημο, τη Μερκούρη κι άλλους πολλούς. Τώρα δεν ξέρει κανέναν. Λίγο πολύ, αυτά μου είπε σε μια τελευταία κουβέντα που είχαμε)

«Άκου λοιπόν Έλληνα ανθρωπάκο, κωλοελληνάκο , ανεύθυνε. Η ελευθερία ανώριμο ανθρωποειδές θέλει αγώνα και θυσίες όχι ηλίθια στιχάκια και επικλήσεις σε εύκολα αναθήματα. Δε σου χρωστάει βρε βλάκα κανένας τίποτα, η ύπαρξή σου δε συνιστά αυτονόητη ανταπόδοση ευεργεσιών , κακόμοιρε.Τι είν αυτό που δε σου επιτρέπει να πεις την αλήθεια ,την αλήθεια στον ίδιο σου τον εαυτό ;

Άκου ανθρωπάκο, δειλέ και καιροσκόπε. Τι ήταν αυτό που σ΄ έκανε να χάσεις την αξιοπρέπειά σου , να χωθείς μέσα στη δειλία και στο λαικισμό; Ζεις χρόνια , δεκαετίες, αιώνες ίσως με φαντασιώσεις και οράματα, λες και χαίρεσαι τη νιρβάνα της μαστούρας σ΄έναν κόσμο που δεν υπάρχει, σ΄ έναν κόσμο που με το παραμικρό υποτάσσεσαι σ΄όποιον σου αγριέψει και σου πουλήσει προστασία. Μια πουτάνα είσαι φουκαράκο μου που το παίζει κυρία αλλά μόλις παρουσιαστεί νέος νταβατζής πιο μάγκας «κάνεις επανάσταση» και τρέχεις μαζί του. Έτσι έκανες με τους Ρωμαίους , με τους Χριστιανούς, με τους Φράγκους, με τους Τούρκους , αργότερα με τους Άγγλους και τελευταία με τους Αμερικάνους. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί είσαι ανεύθυνος ανθρωπάκο, γιατί δεν είσαι «΄Ελληνας» . Τη λέξη την έφτιαξες μόνο για να κρύβεσαι στη σκιά της , να κρύβεσαι ανήμπορε κακομοίρη πίσω απ΄ το Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, , το Σεφέρη, το Βενιζέλο κι άλλους πολλούς που αντί να τους καταλάβεις, αντί να τους «χωνέψεις» , τους «φόρεσες» ρούχο, να κρύψεις τη γύμνια σου, τους θεοποίησες και τους πουλάς όποτε σε συμφέρει, μέσα στην κακοσμία της αδυναμίας σου να εμπνευστείς και να παράγεις.

Άκου τραγικέ και δύσμοιρε ανθρωπάκο, μου προκαλείς αηδία όταν σκέπτομαι τι έκανες στον Προμηθέα , στο Σόλωνα, στο Σωκράτη, στο Θεμιστοκλή,στον Καζαντζάκη. Με τρελαίνεις που σε βλέπω να παραδίνεις την Ελλάδα στο Φίλιππο στη Χαιρώνεια, να «στήνεσαι στα τέσσερα» στους Ρωμαίους, να εγκαταλείπεις με ευκολία το δικό σου θεό για να υποταχθείς σ΄ έναν άλλον τιμωρό και θύτη. Σε σιχαίνομαι Ελληνάκο, « Ρωμιέ» , Τουρκοχριστιανέ που τόσο κουτοπόνηρα φόρεσες το τούρκικο φέσι για να μη χάσουν οι κωλοπαπάδες σου τα «Βυζαντινά μεγαλεία». Και μετά, μετά τι έκανες ανθρωπάκο; Δήθεν έκανες επανάσταση για να λευτερωθείς. Από που ρε κακομοίρη να λευτερωθείς ; Από τον άθλιο εαυτό σου πρέπει να λευτερωθείς όχι απ΄ τους άλλους. Αν δεν γινόταν το Ναβαρίνο ακόμα Οθωμανός θα ήσουνα, βλάκα ε βλάκα. Οι Άγγλοι δεν σου έδωσαν καμιά ανεξαρτησία , «μαγαζί γωνία» στη Μεσόγειο νοίκιασαν . Και πάλι καλά γιατί μια ελπίδα που είχες να γίνεις μέτοχος στην «επιχείρηση», την έχασες όταν σκότωσες τον Καποδίστρια για να μη χάσεις τη θεσούλα σου. Κι αργότερα, τι έκανες αργότερα; Ψήφισες το ΄20 εναντίον του Βενιζέλου να κάνεις τον καμπόσο στους νταβατζήδες σου φέρνοντας τον όλεθρο και ξεριζώνοντας ενάμισυ εκατομμύριο ανθρώπους απ΄ τα σπίτια τους. Α, και μετά, αφού οδήγησες στο θάνατο και στην ανέχεια δεκάδες χιλιάδες απονήρευτους τους είπες ότι ήταν ήρωες και για παράσημο τους έφτιαξες κι έναν εμφύλιο να σφαχτούν μεταξύ τους. Κι όταν βρήκες ευκαιρία έσφαξες τον αδερφό σου με κονσερβοκούτι, εμετικό ερπετό .Εδώ ήταν που άλλαξες «προαγωγό», εδώ ήταν που «επέλεξες» «Εθνάρχη» και αλυσοδέθηκες στο άρμα των Αμερικάνων. Για δεκαετίες τό΄παιξες αριστερός αλλά βούτηξες με βουλιμία στο βόθρο του καπιταλισμού. Έφερες τη χούντα , την αποδέχτηκες πλήρως, ρουφιάνεψες το γείτονά σου, πήρες αγύριστα δάνεια και μετά έκανες και τον αγωνιστή για τη Δημοκρατία. Ποια Δημοκρατία βρε ανεγκέφαλε, πονηρέ ; Επειδή είσαι μέτριος, μετριότατος, σε συμφέρει να γίνεσαι μάζα και να ψηφίζεις «γκόμενες». «αδερφές» και «καραγκιόζηδες». Γιατί έτσι είσαι κι εσύ ανθρωπάκο, είτε είσαι λαός είτε εξουσία.

Δεν έχεις ιδέα τι θα πει Δημοκρατία ανθρωπάκο. Εσύ νομίζεις ότι με το που γεννιέσαι όλοι σου χρωστούν. Εσύ ρε χαμένε, τους χρωστάς και το χρέος σου είναι η ευθύνη. Από πού κι ως πού νομίζεις ότι έχεις δικαίωμα να λες την ηλίθια γνώμη σου, τις αυθαίρετες μαλακίες σου και να γίνεσαι σεβαστός ; Κι αν κάνουν πως σε ακούν γελοίο υποκείμενο είναι για να κερδίσουν αποδοχή . Κακομοίρη, ε κακομοίρη παίζεις θέατρο εναλλάξ, μια ψηφοφόρος μια βουλευτής. Και για να στο ξεκαθαρίσω , αυτό που νομίζεις Δημοκρατία ηλίθιε, είναι παρωδία. Αλλά τέτοιος που είσαι μια χαρά σου αξίζει να άγεσαι και να φέρεσαι στις κωμικοτραγικές πιρουέτες που στροβιλίζεις.
Γιατί ρε ανεύθυνε καταχρέωσες τη χώρα ; Γιατί κατέστρεψες την Αθήνα με την αντιπαροχή; Γιατί διέλυσες την Παιδεία; Γιατί άφησες τα «ανθρωποειδή» των καναλιών να ισοπεδώσουν τα πάντα; Γιατί κλέβεις , όπου βρεις, ρε αλήτη ; Γιατί σκότωσες ύπουλα και δόλια ό τι υπέροχο και φωτεινό γεννήθηκε δίπλα σου; Πώς τόλμησες ανθρωπάκο να «δολοφονήσεις» τόσους και τόσους αληθινά όμορφους Έλληνες ; Πώς τα κατάφερες , μαζάνθρωπε, να μεθοδεύσεις τέτοια εγκλήματα; Τι σ΄ έκανε να γίνεις αυτόχειρας και θύτης μαζί ;

Άκου ανθρωπάκο, σε βαρέθηκα. Δεν σ΄ εμπιστεύομαι πια. Έχεις «τελειώσει» από τότε που κατάλαβα τι ύπουλος δολοφόνος είσαι. Δεν δικαιούσε ρε γύφτο ούτε «αγανακτισμένος» να είσαι στις πλατείες ούτε να σώσεις τη χώρα απ΄το χρέος. Είσαι ψεύτης κι ό τι κι αν κάνεις είναι μούφα. Ξέχνα το, ούτε για επανάσταση είσαι , ούτε για εξουσία. Δεν υπάρχεις βρε κουτοπόνηρε, δεν υπάρχεις απλά. Δεν μπορείς να σταθείς διπλά σε άλλους Έλληνες, φτιάχνεσαι και θες να τους «πηδήξεις». Είσαι χαλασμένος πια και δεν υπάρχει ελπίδα. Άκου μαζάνθρωπε, τελείωνε με την κωλοκοινωνία σου, διάλυσέ τη , κάψτη , αφάνισέ τη , δε σου αξίζει . Φύγε, καντην για αλλού, σε άλλες κοινωνίες «κουτόφραγκων». Μόνο εκεί δε σε ξέρουν, δε σε «ψιλιάζονται» και τους ξεφεύγεις . Κι αφού δεν μπορείς να καταστρέψεις ,αφού δε σου δίνεται χώρος να βιάσεις , να σφάξεις , να αλώσεις, βγαίνει από μέσα σου ο Θεός που αιώνες μισούσες κι έκρυβες, που πάντα πάλευες να τον «πεθάνεις». Ε τότε πια μεταμορφώνεσαι και γίνεσαι άνθρωπος, γίνεσαι Έλληνας και φωτίζεις τον κόσμο. Εσύ το άξεστο , βρώμικο και σιχαμένο σκαθάρι γίνεσαι «κουβάρι κάμπιες» και τότε, ε τότε φυσάει ένας αέρας και βγαίνουν οι πεταλούδες.

Για την αντιγραφή, Αντρέας Ζαμπούκας.

Εκατομμυριούχοι βουλευτές σε φτωχές πολιτικές


 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Του Κώστα Βαξεβάνη (14 Δεκ 2011)



Ποιά τρόικα; Ποιό μνημόνιο; Ποιά πολιτική επιχειρηματολογία; Ξεδιάντροπος πολιτικαντισμός, με λέξεις που τις έχουν ξεφτιλίσει, πριν ξεφτιλίσουν ολόκληρο λαό. Πώς να αντιμετωπίσεις με ευπρέπεια αυτόν που δεν έχει καμία;

Στο πολιτικό προσωπικό της χώρας αναφέρομαι. Ας αφήσουμε στην άκρη αν χρειάζεται μνημόνιο, αν η τρόικα είναι κακή, ή αν το φως στην άκρη του τούνελ είναι το τραίνο της ιστορίας που έρχεται κατά πάνω μας. Ας πάμε στην ηθική των στάσεων. Αυτή την απλή ηθική που έπρεπε να είναι το αυτονόητο στοιχείο στην πολιτική και κατέληξε να είναι το ζητούμενο.

Η χώρα καταρρέει λοιπόν. Πρέπει γι’ αυτό να κοπούν συντάξεις, μισθοί, όνειρα. Την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα (επιμένω στον όρο που εκφράζει διαπλοκή, ενιαία συμφέροντα και πολιτική ανικανότητα) δεν καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για να κρατήσει τα προσχήματα.
Διατηρεί τα προνόμιά του, οικονομικά και άλλα. 110 βουλευτές έχουν προβεί σε νομικά μέτρα για να εισπράξουν αναδρομικά. Ανάμεσά τους είναι και πρωταγωνιστές σκανδάλων, τα παιδιά της μίζας. Αναρωτιέστε πόσο προστατευμένοι αισθάνονται ώστε έχουν το θράσος να προκαλούν έτσι, αντί να κάτσουν και να κλωσάνε τα αυγά τους;

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελληνική Βουλή δεν έχει δημοσιεύσει στο ίντερνετ, όπως ορίζει ο νόμος, το Πόθεν Έσχες των βουλευτών. Αλλά το κυριότερο, δεν πρόκειται ακόμη και αν τα δημοσιεύει, να κάνει οποιοσδήποτε έλεγχο στο «πόθεν». Στο από πού προέρχονται δηλαδή. Η Βουλή δεν έχει κάνει ποτέ κανένα έλεγχο, δειγματοληπτικό έστω στο Πόθεν Έσχες. Κανένας δεν έχει ερευνήσει αν αυτά που δηλώνουν οι βουλευτές, δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους.

Στην ελληνική Βουλή υπάρχουν μερικές δεκάδες εκατομμυριούχοι βουλευτές. Από προίκα λένε όλοι. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχουμε βουλευτές προικοθήρες και ας πάμε στο βασικό: ποιός το έχει ελέγξει;

Κάποιοι βουλευτές μπήκαν την δεκαετία του 90 φτωχοί και σήμερα έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων. Έκλεψαν; Κανένας δεν το ξέρει. Αυτό πρέπει να ελέγξουμε. Το 2004, σε πολλές φορολογικές δηλώσεις βουλευτών και υπουργών εμφανίζεται μεγάλη μεταβολή περιουσιακής κατάστασης. Θυμάστε, Ολυμπιακοί Αγώνες, προμήθειες, κατασκευές. Ποιός θα τα ελέγξει;
Ποιό είναι εκείνο το μαγικό κόλπο που κάνει μεγάλο τμήμα μελών της ελληνικής Βουλής, να έχει τεράστιες ακίνητες περιουσίες, να έχουν αγοραστεί πάρα πολύ φτηνά και βέβαια να είναι με δάνειο; Ποιός θα ελέγξει αυτή την απάτη και την υποκρισία;

Μπορούν σήμερα κιόλας να ελέγξουν τα πάντα. Μπορούν επίσης σε ένδειξη καλής θέλησης να δώσουν εξουσιοδότηση έρευνας λογαριασμών προσωπικών και οικογενειακών σε όλο τον κόσμο. Μπορούν βεβαίως να δώσουν και κάποια μικρά ποσά από τα τεράστια που έχουν στις νόμιμες και φανερές καταθέσεις τους και τα οποία είναι και αποτέλεσμα, υπεραξία, της πολιτικής τους δράσης.
Το παιχνίδι που θέλει διλήμματα μεταξύ νόμιμου και ηθικού, δεν είναι καν ο ευπρεπισμός της συγκάλυψης. Είναι ένα έγκλημα την ώρα που η Ελλάδα ματώνει. Και για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται όχι μόνο ανίκανοι αλλά και θύτες.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Μια λύση για το πρόβλημα U207 του τεύχους 5 2011 του Mathematical Reflections

_____________________________________________________________________
Εδώ μπορείτε να δείτε το αντίστοιχο τεύχος με τη δημοσιευμένη λύση.
_____________________________________________________________________

...το όνειρο του Μανόλη...

.......Γι' αυτό είσαι έτσι σκοτεινός τέτοια μέρα, ρε Μανόλη; Όχι, δεν είναι μόνο αυτό αλλά κι ένα όνειρο που είδα χτες, ίσως γιατί θα 'βγαινα σήμερα. Ήμασταν οι τρεις μας, εσύ, ο Γκαστόν και γω. Ήμασταν εδώ και οι τρεις, αλλά δεν ήταν όπως είναι τώρα, ήμασταν σ' ένα μεγάλο κελί, κάτασπρο και λείο. Οι τοίχοι, το πάτωμα, το ταβάνι, όλα γυάλιζαν από ένα ανώνυμο φως που έβγαινε από μέσα τους. Πουθενά ούτε μία σκιά, ούτε ένα χρώμα, ούτε μια γωνία. Τίποτα δεν μπορείς να κρύψεις, τίποτα δεν μπορείς να ανακαλύψεις, ένα κενό που καταργεί κάθε σχόλιο της όρασης, ουσιαστικά την καταργεί... Είμαστε και οι τρεις μέσα σε κατάλευκους ζουρλομανδύες, τα χέραι μπαγλαρωμένα πάνω στο στομάχι, οι παλάμες σφίγγουν τους αγγώνες, γονατιστοί στο φωτεινό πάτωμα, καλόγεροι που προσεύχονται. Γελάμε δυνατά, γάργαρα, σαν τρελοί. Ευτυχώς, μας έβαλαν μόνο δέκτη, για ν' ακούμε τις εντολές της εξουσίας, τις ειδήσεις της κυβέρνησης και τις διαφημίσεις, για τις κομψές μάσκες οξυγόνου που ήταν αδύνατο να βγουν, μια και συνδέονταν απευθείας με τα πνευμόνια με το νέο άθραυστο υλικό "σελνοτάπ", για τους νέους τεχνητούς ήλιους, για τους ουρανούς υψηλής τεχνολογίας με έξι προγράμματα, συννέφιαζαν, έβρεχαν, χιόνιζαν, με έναστρες νύχτες, σελήνη και λοιπά, για τα νέα μπαστούνια των τυφλών με ραντάρ και φωνή σκύλου, για τις νέες κομψές θήκες που θα φορέσουμε φέτος στις ουρές μας και τα τέτοια... Κάποια στιγμή λέει ο Γκαστόν, γιατί γελάμε, ρε; Λες εσύ, πρέπει να έριξαν τη σκόνη του γέλιου. Θα 'ναι έξι η ώρα...Πότε σας τσάκωσαν, Σαλονικιέ; Χτες με το Μανόλη, λες εσυ, στη μεγάλη διαδήλωση. Καλά, τρομερή επιτυχία, ε; Το μαζικό κίνημα ανεβαίνει ακάθεκτο, ένα εκατομμύριο σακάτηδες. Μπροστά πήγαιναν με τα καροτσάκια τους τα παράλυτα παιδιά, ακολουθούσαν οι μανάδες χωρίς μητρικό ένστικτο, οι τυφλοί, οι άνθρωποι με τις ουρές, οι άτριχοι. Τη διαδήλωση έκλειναν οι γυμνοί, ή τα "εγκαύματα", όπως τους λέγανε τώρα. Περιφρούρηση της διαδήλωσης ήταν αντιπροσωπείες απ' όλων των ειδών τα νεκρά φυτά και τα δέντρα, καθώς και τα νεκρά ζώα. Ποιος να τολμήσει να μας πειράξει; Αν ήταν η παλιά εποχή, η εύθραυστη, θα τα κάναμε λαμπόγιαλο, που λένε, κι ας ήταν κόντρα στη γραμμή του κόμματος, αλλά τώρα ήταν όλα άθραυστα. Έτσι η αντιπροσωπεία μας κατάφερε να μιλήσει στον υπουργό, πίσω απ' το άθραυστο γυαλί βέβαια. Αυτός έμεινε αδιάλλακτος. Είπε πως δεν μπορούσε, τουλάχιστον για φέτος, να δώσει αυξήσεις στις συντάξεις όλων των αναπήρων της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, και ότι σκέφτονται να επιτρέψουν την ευθανασία των παράλυτων παιδιών και των αναπήρων του νέφους γενικά, μια και η παραγωγή τους υπερβαίνει κατά πολύ τη θνησιμότητα, καθώς και των αναπήρων της ειρηνικής πυρηνικής ενέργειας. Οι άλλοι, των θορύβων, των ορμονών και των λιπασμάτων, να κάνουν υπομονή και φέτος, μια και προβλέπεται σημαντική αύξηση της παραγωγής, λόγω της επανένταξης στην παραγωγική διαδικασία των ανθρώπων με ουρά. Σκεφτείτε, ένα ακόμα παραγωγικό εργαλείο στο ανθρώπινο σώμα, τι εκρηκτικές δυνατότητες ανάπτυξης...Παρά τις απειλές ότι θα βγάλουμε τις μάσκες μας για να μην ξέρουν τι θα κάνουν με τους νεκρούς, στάθηκε ανυποχώρητος. Τότε πολλοί άρχισαν να βγάζουν τις μάσκες και γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες νεκρούς. Πλάκωσαν οι ειδικές μονάδες με τις μεταλλικές ουρές, τα ελικόπτερα με τις κλούβες και οι ειδικές μονάδες πρώτων βοηθειών, και άρχισαν τις συλλήψεις. Όπως σου είπα, μας έπιασαν μαζί με το Μανόλη. Μας πήγαν στο αρχηγείο της περιοχής, σαν εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο αρχηγός, αφού μας κοίταξε καλά καλά κουνώντας την ουρά του αριστερά και δεξιά, δε θά 'λεγα επιθετικά, μάλλον με συμπάθεια, μας λέει: Καλά, ρε σεις, ως πότε θα παριστάνετε το σωτήρα; Τι δουλειά είχατε στη διαδήλωση, αφού ούτε παράλυτοι είστε, ούτε ουρά έχετε βγάλει, ούτε τυφλοί είστε, γενικά είστε οι μόνοι που δε σας πιάνει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, τι δουλειά είχατε στη διαδήλωση; Και γυρνώντας στους μπάτσους λέει: ΠΕΔΙΟΝ ΕΞΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ...Ο Γκαστόν έβαλε τα γέλια. Τι γελάς ρε; Ακριβώς τα ίδια και με μένα Σαλονικιέ. Με πρόλαβαν τη στιγμή που έβγαζα τη μάσκα, εκεί στην παλιά οδό Αθηνάς. Με κατηγορούν ότι ανήκω στη λύση μηδέν. Τι είναι αυτή, ρε Γκαστόν; Ε, να, προτείνουμε τον ομαδικό θάνατο. Πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλο μέσο για να καταργήσουμε την εξουσία, παρά να της αφαιρέσουμε τους εξουσιαζόμενους. Έτσι θα αχρηστευθεί το σύστημα και ίσως μπορέσει να ξαναδημιουργηθεί η ζωή στον πλανήτη... Γέλασε, ξέρεις τι σκέφτομαι, ρε Σαλονικιέ; Τι; Δεν πρόσεξες ότι εμείς οι παλιοι κομμουνιστές είμαστε οι μόνοι που δεν υποστήκαμε καμιά μεταλλαγή απο την ΑΝΑΠΤΥΞΗ; Τίποτα δε μας έπιασε, ούτε το νέφος, ούτε η ειρηνική πυρηνική ενέργεια, ούτε οι ορμόνες, τα ντεσιμπέλ και τα τέτοια... Λες, ρε Γκαστόν, να είχε δίκιο ο Στάλιν ότι "είμαστε από άλλη πάστα φκιαγμένοι";... Μπα, δε νομίζω. Γιατί τότε και η καθοδήγα δε θα πάθαινε τίποτα... Είδες τη νέα αφίσα του κόμματος με την τεράστια ουρά: "Οι νέες παραγωγικές δυνάμεις θα ανοίξουν το δρόμο στο σοσιαλίσμό"; Όχι. Νομίαω πως δεν πάθαμε ακόμα τίποτα, γιατί είμαστε οι μόνοι που έχουμε ισχυρά αντισώματα ρομαντισμού κι ερωτισμού. Γι' αυτό μας φέρανε στο ΠΕΔΙΟΝ ΕΞΙ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ. Ύστερα θα μας πάνε στο ΠΕΔΙΟΝ ΕΦΤΑ ΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ, ύστερα της ΑΠΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, και μετά στην εξάλειψη της αφής και της οσμής, Ε, και τότε θα χαθούμε πια για πάντα, δε θα μπορούμε να ξανανταμώσουμε με τίποτα... Όταν σας τά 'λεγα να αρνηθούμε τα κόμματα και τους αρχηγούς, να τινάξουμε στον αέρα όλα τα στοιχεία της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, εξουσία, ιεραρχία, αυθεντία, παραγωγική διαδικασία, κατανάλωση, και λοιπά, εσείς με λέγατε αναρχικό και κάθε μέρα εκχωρούσατε όχι μόνο το κορμί σας στο βιασμό, αλλά και επιτρέπατε την εκτέλεση των επιθυμιών, των συναισθημάτων, της τρυφερής φαντασίας και των χαδιών από τους ανθρώπους της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Όταν σας παρακαλούσα να σταματήσουμε κάπου, κάποια μέρα, να σκεφτούμε, να κοιτάξουμε κατάματα τη ζωή μας και να αναρωτηθούμε αν αυτή η αγωνία, αυτή η αυτοκτονική καθημερινότητα, αυτές οι από την αυγή δολοφονημένες μέρες, είναι δυνατόν να είναι ζωή, κάπου να σταματήσουμε, να κοιταζτούμε τρυφερά στα μάτια, ν' ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας, να κλάψουμε για τη ζωή που μας έκλεψαν, ν' αγκαλιαστούμε, να πούμε λόγια αγάπης, να χαϊδευτούμε και να κάνουμε έρωτα... Και κει, Σαλονικιέ, μόλις ο Γκαστόν πρόφερε τη λέξη ΕΡΩΤΑΣ, έγινε το βραχυκύκλωμα... Το φως έγινε μοβ, χρώματα, σκιές, λολούδια φύτρωναν στους λείους τοίχους, πουλιά, ζώα, δέντρα, μια οσμή οξυγόνουπετάγονταν από μέσα τους συντρίβοντάς τους. Και κει ολόγυμνα αγόρια και κορίτσια χαϊδεύονταν και βούταγαν στις γαλάζιες και πράσινες λίμνες μ' ένα γάργαρο, πηγαίο γέλιο ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΟΥ... και μπουσούλαγαν, έπαιζαν και μιλούσαν ακαταλαβίστικα, όπως τα μωρά... Μια κοπελίτσα ήρθε, πήρε απ' το χέρι τον Γκαστόν κι έτρεξαν στο δάσος χαρούμενοι...Ο Γκαστόν πέθανε χθές, ρε Μανόλη. Θα σ' το λέγαμε, αλλά μας τρέλανες στην πάρλα με τ' όνειρό σου.......


ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ
Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε;
Εκδόσεις γράμματα

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Βιβλιογραφία

Ένας ενδεικτικός κατάλογος με βιβλιογραφία σε διάφορους τομείς των μαθηματικών. Τα περισσότερα από τα παρακάτω βιβλία μπορεί κανείς να τα βρει στο διαδίκτυο


Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Παγκοσμιοποιημένες κυβερνήσεις δωσιλόγων

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ (Ελευθεροτυπία 10-12-2011)


Σύμφωνα με διαπρεπείς οικονομολόγους, για να δημιουργηθεί ένα εξωφρενικό εξωτερικό χρέος απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι εγχώριοι διεφθαρμένοι πολιτικοί.

Ολοι οι δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής, ακολουθώντας την ίδια πολιτική που χάραξε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, ανέβασαν το χρέος των χωρών τους σε τέτοιο ύψος που δεν θα μπορούσε να εξοφληθεί ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Το ίδιο έγινε και με την Αφρική. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν να μετατρέψουν τις χώρες τους σε αποικίες. Κυβερνούσαν με εκτελέσεις, φυλακίσεις, εξορίες και βασανιστήρια. Οταν έπεσαν οι δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, διαμορφώθηκε ένα ισχυρότατο λαϊκό ρεύμα που έβαζε το ερώτημα: Γιατί να πληρώσουμε το χρέος των βασανιστών μας; Και είναι αλήθεια πως ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων πήγε κατευθείαν στην αστυνομία και στο στρατό, που εκτελούσαν χρέη στρατού εσωτερικής κατοχής.

Οι εκλεγμένες δημοκρατικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δημιούργησαν επίσημες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου που έκαναν φύλλο και φτερό το χρέος με εξονυχιστικό έλεγχο. Ο Ισημερινός απαλλάχτηκε από το χρέος του κατά 70% και μάλιστα πήρε πίσω και τα χρήματα των δόσεων από τη δανείστρια Νορβηγία. Το χρέος αυτό κρίθηκε απεχθές. Αυτό θα έπρεπε να κάνει από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση Παπανδρέου. Να δημιουργήσει μια επιτροπή διαπρεπών οικονομολόγων, Ελλήνων και ξένων, δικαστικών και άλλων εμπειρογνωμόνων, να βρούμε ποιο είναι το πραγματικό χρέος και ποιο είναι το απεχθές χρέος. Μέχρι τότε δεν πληρώνουμε τίποτα. Διαδικασία τελείως νόμιμη που καλύπτεται από το Διεθνές Δίκαιο. (Συνιστώ θερμά το συλλογικό βιβλίο «Ανοίγουμε τα βιβλία του Χρέους», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, που υπογράφεται από έγκυρες διεθνείς προσωπικότητες και εξηγεί θαυμάσια το μηχανισμό του χρέους).

Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια από τη μακρινή Αργεντινή. Το πρόγραμμα της νεοφιλελευθεροποίησης της χώρας του δικτάτορα Καβάγιο (ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, καθώς και της Υγείας και της Παιδείας) -δηλαδή τη γνωστή συνταγή που ζούμε και εμείς- δεν είχε συνταχθεί ούτε καν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά από τη JP Morgan και τη Citibank, δηλαδή τους δύο μεγαλύτερους ιδιώτες πιστωτές της Αργεντινής. Δηλαδή οι τράπεζες κυβερνούσαν και ο Καβάγιο είχε αναλάβει τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις.

Αλήθεια, μια και το έφερε ο λόγος, τι απέγινε η Αργεντινή μετά την πλήρη κατάρρευσή της το 2001, δέκα χρόνια μετά; Είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομία στο δυτικό ημισφαίριο. Η φτώχεια έχει μειωθεί κατά δύο τρίτα, η ανεργία έχει σχεδόν εξαφανιστεί, οι κοινωνικές ανισότητες έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν τριπλασιαστεί. Παντού γίνονται έργα υποδομής και το σύστημα Υγείας και Παιδείας θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου. Ο αναλφαβητισμός έχει σχεδόν σβήσει. Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Με τον αιμοσταγή δικτάτορα Καβάγιο (1976-1983) είχαν ζήσει στο πετσί τους τη φτώχεια και τη δυστυχία που τους είχαν επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Εφυγαν αμέσως από τα πλοκάμια τους και διέκοψαν κάθε συνεργασία μαζί τους. Και έπραξαν ακριβώς τα αντίθετα και χάραξαν μια πολιτική με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα και όχι των τραπεζών και των δανειστών. Αυτή η πολιτική της Κίρσνερ, διάδοχος της πολιτικής του άντρα της, της απέδωσε δύο φορές την προεδρία της χώρας και την κατέστησε την πιο ισχυρή γυναίκα της Λατινικής Αμερικής.

Αν είχαμε μια κυβέρνηση που θα ενδιαφερόταν για την προκοπή του λαού της και όχι για την καταστροφή της χώρας, τότε θα ακολουθούσε το μοντέλο της Αργεντινής. Γιατί οι πολιτικές του ΔΝΤ και της Π.Τ. δεν είναι μονόδρομος, όπως ισχυρίζεται η κυριαρχούσα προπαγάνδα των ΜΜΕ. Γίνεται μονόδρομος όταν υπάρχουν δικτατορίες ή κυβερνήσεις δωσιλόγων.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Zeitgeist 3 Moving forward




Zeitgeist 2 Addendum

Του Jaque Fresco

Zeitgeist 1 the movie

Του Peter Joseph


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Υπέροχη μακροοικονομία



ΤΟ Δ.Ν.Τ. βρίσκεται στη Γουατεμάλα από το 1984. Τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα εμφανίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη που θα ζήλευαν πολλά ανεπτυγμένα κράτη. Ο μέσος όρος αγγίζει το 4%! Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρει από την πείνα και τον υποσιτισμό. Ένα ντοκιμαντέρ συγκλονιστικών αντιφάσεων, όπου τα υπέροχα οικονομικά στοιχεία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή.


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Ο Υπάκουος Τίγρης



Επί σχεδόν δύο δεκαετίες η Ιρλανδία υπήρξε το παγκόσμιο υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου τρόπου ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο απόδειξης του δικαίου της εφαρμογής του, στο οποίο το ρόλο του πειραματόζωου είχε πάρει το φτηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας. Κυβέρνηση, τράπεζες και κατασκευαστές είχαν μεθύσει από το νέκταρ του χρήματος, συμπαρασύροντας όλοκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο «Κέλτικος Τίγρης», όπως ονομάστηκε η ιρλανδική οικονομία, έδωσε απλόχερα υποσχέσεις ευημερίας σε έναν λαό, που ιστορικά αγκομαχούσε από τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την ανεργία. Και φαινόταν να τα πηγαίνει περίφημα! Ωστόσο, η χώρα μετά από χρόνια εντυπωσιακής ανάπτυξης, προσγειώθηκε ξαφνικά και ανώμαλα στην αγκαλιά του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ. Στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά για λόγους διαφορετικούς, που ωστόσο έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα: Έσπρωξαν την Ιρλανδία από την κορυφή, από παράδειγμα προς μίμηση, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.


Δείτε το ντοκυμαντέρ εδώ

Το χρήμα ως χρέος (Ελληνικοί υπότιτλοι)

Του Paul Grignon

Χρεοκρατία

Το ντοκυμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη





Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Η μπότα του γερμανικού ευρώ και η ανάγκη του αντικατοχικού αγώνα

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΣΟΥΛΑ ( Δρόμος της Αριστεράς Δευτέρα, 07 Νοέμβριος 2011 )

Το διευθυντήριο, το μνημονιακό μπλοκ και ο μεγάλος φόβος...

Είναι σπάνιες οι στιγμές που οι εξελίξεις είναι τόσο πυκνές, ραγδαίες και μεγάλης κλίμακας. Σε αυτές τις στιγμές είναι κρίσιμη η δυνατότητα προσανατολισμού και παρέμβασης, ειδικά για όσους ξεκινούν από τη θέση ότι ο λαός πρέπει να σφραγίζει τις εξελίξεις και να καθορίζει με τον αγώνα του το παρόν και το μέλλον. Άλλωστε, αυτά που ζήσαμε και ζούμε δεν αφορούν μόνο τις εκρηκτικές αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος. Δεν αφορούν μόνο το υπέρτατο κριτήριο επιβίωσης της Ευρωζώνης. Δεν αφορούν μόνο το ανεβοκατέβασμα των κυβερνήσεων από τον ξένο παράγοντα. Αφορούν και τη δύναμη του λαού να αποσταθεροποιεί αντιδραστικούς σχεδιασμούς και να τινάζει στον αέρα συστημικές λύσεις.

Η κατοχική συμφωνία της 26ης Οκτώβρη πυροδότησε το κοινωνικό μπαρούτι που έχει δημιουργηθεί δύο χρόνια τώρα, παράγοντας την παλλαϊκή έκρηξη των παρελάσεων δύο μέρες αργότερα. Ο πάνδημος ξεσηκωμός και η στοχοποίηση του συμβόλου του πολιτικού συστήματος (Πρόεδρος της Δημοκρατίας), ήταν από τους βασικούς λόγους που προκάλεσε την εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον Παπανδρέου, τρεις μέρες αργότερα. Και αυτό το ενδεχόμενο δημιούργησε τις επόμενες ώρες έναν τεράστιο πανικό στο πολιτικό σύστημα, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, στην αντιπολίτευση, στα ΜΜΕ, στην ηγεσία της Ευρώπης, ταρακούνησε τις χρηματαγορές ανά τον κόσμο, έφερε χώρες-κολοσσούς της Ε.Ε. στα πρόθυρα νευρικής (και όχι μόνο) κατάρρευσης.

Για ποιο λόγο προχώρησε σε τέτοιο διάβημα ο ΓΑΠ; Σε σκηνικό τέτοιων αντιφάσεων και αδιεξόδων και μέσα στην καπιταλιστική κρίση που όλο και περισσότερο γίνεται πολιτική κρίση χωρών και περιφερειών, δεν χρειάζονται βεβαιότητες. Φαίνεται, όμως, ότι αποτελούσε πρώτα και κύρια μια κίνηση προσωπικής διάσωσης και συνέχειας του όλου ή μέρους του ΠΑΣΟΚ, απόπειρα στριμώγματος των μνημονιακών δυνάμεων και ειδικά της Ν.Δ. και εκμαίευσης ενός συναινετικού «ναι» υπό το σκληρό δίλημμα της παραμονής στο ευρώ. Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος έγινε κατά βάση με κριτήρια εσωτερικής κατανάλωσης, ξεπερνώντας το γεγονός ότι μια ανατίναξη της Ελλάδας θα απέβαινε δραματική για την Ε.Ε. Ένα πιθανότατο «όχι» στο δημοψήφισμα θα κουρέλιαζε τη συμφωνία και θα έβαζε την Ευρωζώνη σε τρομακτικές περιπέτειες. Αυτό ήταν ένα ανεπίτρεπτο ρίσκο. Μια κίνηση που ξεκίνησε ως προσπάθεια προσωπικής επιβίωσης, εκτυλίχτηκε σε κίνδυνο αυτοχειρίας του ελληνικού αστισμού, ρισκάροντας τα κορυφαία (κατά Ντόρα και Λοβέρδου) επιτεύγματα της μεταπολίτευσης: Την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ.

Η Γερμανία παρενέβη, η Ν.Δ. αποκαλύφθηκε

Η αντίδραση της Γερμανίας και της Γαλλίας -υπό το βάρος μιας ιταλικής κατάρρευσης- προκάλεσε την έξαλλη αντεπίθεση σημιτικών και βενιζελικών, την ευθυγράμμιση Σαμαρά με τη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο (επιτέλους ειλικρίνεια!), τη χορωδία διαπλεκόμενων και Μίντια. Το εν δυνάμει επικίνδυνο δημοψήφισμα χτυπήθηκε μέχρις εσχάτων και ο Παπανδρέου φάνηκε να αποσύρεται περισσότερο πένθιμα παρά ηρωικά.

Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί εκβίασαν ανοικτά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, βάζοντας υπό τη δαμόκλειο σπάθη την παραμονή της χώρας στην ΟΝΕ και την Ε.Ε. Προφανώς και πέτυχαν. Καθώς το μπόι του ελληνικού αστισμού έχει μετρηθεί από παλιά λειψό, Γάλλοι και Γερμανοί γνωρίζουν ότι αν απειλήσουν με αποπομπή από το ευρώ, θα ακολουθήσουν τεμενάδες και μετάνοιες. Για να γίνουν ακόμα πειστικότεροι απείλησαν ότι «αν φύγετε από την ΟΝΕ, θα φύγετε και από την Ε.Ε.». Κι ακόμη περισσότερο: Αν είναι να φύγετε, νωρίτερα θα σας γδάρουμε. Αυτές οι απειλές απευθύνθηκαν κατά κύριο λόγο στο λαό. Ο Γερμανός ηγεμόνας είναι αποφασισμένος να διαλύσει πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά, οποιαδήποτε χώρα απειλήσει την συνοχή της Ευρωζώνης.

Στις Κάννες δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα για μια νέα κυβερνητική κατάσταση στην Ελλάδα. Έσπευσαν να αναγγείλουν και τον διάδοχο στο πρόσωπο του αγαπημένου των ευρωπαϊκών τραπεζών Λ. Παπαδήμου. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου ο Βενιζέλος να κάνει δήλωση ανατροπής τα ξημερώματα της Πέμπτης, ο Σαμαράς να δηλώσει ότι η Ν.Δ. είναι το κατεξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα και ο Λοβέρδος να πει ότι η ευρωπαϊκή πορεία είναι δόγμα για το ΠΑΣΟΚ. Όλα τα λεφτά πλέον είναι η έγκριση και η διασφάλιση της δανειακής σύμβασης και το αλυσοδέσιμο της χώρας στις επιταγές της ευρωπαϊκής ελίτ.

Ο Παπανδρέου επιχείρησε να εκβιάσει την αντιπολίτευση (κοινοβουλευτική και εσωκομματική). Πράγματι, ζόρισε τον Βενιζέλο και έσυρε τον Σαμαρά στην πολυπόθητη συναίνεση. Διαμόρφωσε έτσι ένα καθαρό ευρωπαϊκό-μνημονιακό μπλοκ που όμοιό του δεν υπήρξε από αρχής της ελληνικής τραγωδίας. Εμφανίστηκε με καθαρό τρόπο το σκληρό «κόμμα του ευρώ». Αυτό απείλησε να τον ρίξει. «Να διασφαλιστεί η νέα σύμβαση», φωνάζουν πλέον από τη Βάσω Παπανδρέου μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εντυπωσιακή ομοψυχία. Κι εκεί που ο ΓΑΠ όδευε στην αναπότρεπτη ατιμωτική αποστρατεία, σήμερα διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ ή έστω τμήμα του. Τελικά θα παραδώσει την κυβέρνηση, αλλά δεν θα παραδώσει αμαχητί την οικογενειακή κληρονομιά.

Μετά το πραξικόπημα της πιτζάμας, το πραξικόπημα του ευρώ

Κι αν το πρώτο αποδείχτηκε κούφιο, το δεύτερο αναδεικνύει την κύρια πλευρά της πολιτικής κρίσης. Όλη η μέχρι πρότινος άγρια αντιπολίτευση στον Παπανδρέου (κι αν πούμε και την πικρή αλήθεια και η ίδια η Αριστερά), ανασυγκροτήθηκε σε μια κοινή γραμμή, σε ένα κοινό πνεύμα και κάτω από έναν κοινό φόβο: Διάσωση του ευρώ - όχι παιχνίδια με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας - να πάρουμε την 6η δόση - εκλογές. Είτε για να ξαναμοιραστεί η τράπουλα, είτε για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή. Με δεδομένη την (έστω προσωρινή) ανάδειξη της Ν.Δ. και ακόμη πιο δεδομένη την αδυναμία της Αριστεράς να προωθήσει προοδευτικές λύσεις μέσω μιας εκλογικής αναμέτρησης. Κι όμως, σύμπασα η αντιπολίτευση, νεοφιλελεύθερη, δεξιά και αριστερή επιμένει: Εκλογές. Ξημερώματα Πέμπτης καταγράφηκε μια νέα ποιότητα: Δεν είναι απλά ζήτημα μιας κυβέρνησης ή ακόμη κι ενός πολιτικού συστήματος. Υπάρχει βαθύ και υπαρξιακό θέμα. Φάνηκε ότι υπό καμιά περίπτωση η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να κουνηθεί έστω και εκατοστό από τη μοίρα που της επιφυλάσσουν. Αυτό αντικειμενικά αναβαθμίζει αιτήματα, συνθήματα, ποιότητες από τη μεριά του λαϊκού κινήματος. Ο αντικατοχικός αγώνας που τη μέρα του «όχι» πήρε χαρακτηριστικά καταγγελίας στη γερμανική μπότα και στο πολιτικό σύστημα, σήμερα πρέπει αντικειμενικά να βαθύνει σε παρατεταμένο αγώνα που δεν θα τελειώνει με την πτώση της κυβέρνησης, αλλά με ευρύτερες ανατροπές: Να φύγουν όλοι και να φύγουν και τα δεσμά, οι χειροπέδες, οι μηχανισμοί, τα δόγματά που επέβαλαν στη χώρα. Να αναπτυχθεί ένας μαζικός πολιτικός αγώνας: Αντικατοχικός, αντιευρωπαϊκός, αντισυστημικός.

Η εποχή του Μνημονίου επιτάχυνε μια συνειδησιακή αμφισβήτηση του θεμέλιου λίθου του μεταπολιτευτικού αστισμού στην Ελλάδα, το «ανήκομεν εις τη Δύση» δηλαδή στην Ευρώπη της ενιαίας αγοράς. Ήδη με την απόσυρση του δημοψηφίσματος, η άρχουσα τάξη τελειώνει μια τεράστια πολιτική ευκαιρία για το λαϊκό κίνημα: Να εκφραστεί μέσα από μια μετωπική συγκρότηση ένα όχι» που θα κλόνιζε όλο το σύστημα εξουσίας, που θα έφερνε μια νέα προοπτική για τη χώρα.

Αυτές τις στιγμές είναι εντυπωσιακή η αφωνία του ΚΚΕ και του ΣΥΝ. Φάνηκε και πάλι ο συστημισμός. Δεν είναι μόνο το σάστισμα απέναντι στην πρόταση του δημοψηφίσματος. Δεν είναι ότι το γάντι δεν σηκώθηκε και επιλέχτηκε η φυγομαχία. Είναι η συμπαράταξη με το κλίμα φόβου. Είναι η καταγγελία του δημοψηφίσματος ως εκβιαστικό δίλημμα και τρομοκράτηση (εντυπωσιακή η σύμπτωση Ριζοσπάστη και Αυγής την Τρίτη 1/11), αντί για την άμεση αποδοχή του ως πεδίο μιας συνολικής αντιπαράθεσης για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού. Ευτυχώς, όμως, υπήρξαν εξαιρέσεις.

Ακόμη χειρότερα: Είτε η κυβέρνηση Παπανδρέου πέσει είτε όχι, η μάχη για να μην περάσει η δανειακή σύμβαση, αλλά και τα παραγόμενα μιας τέτοιας μάχης, μοιάζουν περιττές πολυτέλειες μπροστά στο λαχταριστό ενδεχόμενο λίγο περισσότερων κοινοβουλευτικών εδρών. Η Αριστερά αρνείται αυτόν τον κατεξοχήν πολιτικό αγώνα πάνω στο συγκεκριμένο δίλημμα που από την μια πλευρά θα παραταχθούν όλες οι δυνάμεις του αστισμού, από την άλλη υπάρχει η δυνατότητα για ένα μεγάλο προοδευτικό μέτωπο διεξόδου έξω από τους εκβιασμούς εταίρων, προστατών, αγορών.

Το πολιτικό στριπτίζ του αστισμού, η κωλοτούμπα Σαμαρά, η πλήρης συμπαράταξη όλων με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της Μέρκελ, δεν βρίσκουν απέναντί τους σύσσωμη μια Αριστερά έτοιμη να υπερβεί εαυτόν και αυταπάτες, να ξεπεράσει και τον επιζήμιο ευρωπαϊσμό και τον ακίνδυνο αντικαπιταλισμό. Η αλλαγή ποιότητας στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα που συνέβη την περασμένη βδομάδα δεν αντανακλάται στην Αριστερά.

Πίσω από την προκλητική επίδειξη δύναμης του διευθυντηρίου κρύβεται ο μεγάλος φόβος, η μεγάλη αγωνία για το τι θα γινόταν εάν... Αυτό το διαβολικό «εάν», κανονικά θα έπρεπε να είναι το «δέον» για μια Αριστερά που χρειαζόμαστε. Τι θα γινόταν εάν όντως ένας λαός, μία χώρα οδηγηθεί έξω από τις ράγες, εάν κέρδιζε έναν κορυφαίο αγώνα, εάν μέσα από αυτόν τον αγώνα αναδυόταν μια Αριστερά μετωπική και νικηφόρα, έτοιμη να ζητήσει ρόλο πρωταγωνιστή στις εξελίξεις; Εάν υπήρχε μια Αριστερά σε ένα Μέτωπο που να ήθελε να κυβερνήσει τον τόπο με την προωθητική δύναμη ενός λαού που θα ζητάει τη λύτρωση από την γερμανική πολιτική και οικονομική κατοχή; Ερώτημα προς πειραματισμό και δοκιμασίες...

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Αλήθειες και ψέματα για τα χαράτσια

Της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας

Τα ψέματα που σχετίζονται με τα διάφορά τέλη αρχίζουν από το ίδιο το όνομά τους. Ένα τέλος επιβάλλεται ως αντιστάθμισμα για μια υπηρεσία που προσφέρει το Δημόσιο ή ένας ΟΤΑ (π.χ. τέλη καθαριότητας, ηλεκτροφωτισμού κλπ). Τα ψευδεπίγραφο τέλος επιτηδεύματος είναι απλά ένας κεφαλικός φόρος που δεν έχει καμία σχέση με προσφερόμενες υπηρεσίες. Εξίσου ψευδεπίγραφη είναι και η εισφορά αλληλεγγύης, αφού τα ποσά που συλλέγονται γι'αυτήν θα καταλήξουν στις τσέπες των τοκογλύφων δανειστών-ντόπιων και ξένων.

Η επιβολή των μέτρων αυτών είναι αντικοινωνική αφού καταληστεύουν τα χαμηλά εισοδήματα, βαθαίνουν την ύφεση και οδηγούν τη χώρα στη χρεωκοπία. Είναι επιπλέον αντισυνταγματική: το τέλος επιτηδεύματος είναι ένας κεφαλικός φόρος που επιβάλλεται  σε μια κατηγορία φορολογουμένων (κατά παράβαση του άρθρου 78§1 Σ.-με την ίδια λογική αύριο π.χ. θα μπορούσε να επιβληθεί κεφαλικός φόρος 300 ευρώ για τους κατοίκους της Κρήτης) και μάλιστα ανεξάρτητα από τη φοροδοτική τους ικανότητα (κατά παράβαση του άρθρου 4§5 Σ.: ίδιο ποσό ο μεγαλοδικηγόρος με τον μαχόμενο, ίδιο ποσό ο εργοδότης με τον εργαζόμενό του- π.χ. ο εργοδότης δικηγόρος με τον μισθωτό του συνεργάτη).

Αντίστοιχα αντισυνταγματική είναι και η εισφορά αλληλεγγύης αφού καταβάλλεται μόνο από τα φυσικά και όχι από τα νομικά πρόσωπα (που έχουν και μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα), επιβαρύνει τους πιο συνεπείς φορολογούμενους και όχι τους κατά συνήθεια φοροδιαφεύγοντες, ενώ επιπλέον υπολογίζεται και επί αυτοτελώς φορολογούμενων εισοδημάτων (π.χ. τόκων, μερισμάτων κλπ) που μόνο προαιρετικά δηλώνονται με τη φορολογική δήλωση.

Για όλους αυτούς τους λόγους έχουμε κάθε δικαίωμα να αρνηθούμε την πληρωμή των τελών. Και για ένα ακόμα σημαντικότερο. Η κυβέρνηση και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στηρίζονται πάνω στην είσπραξη αυτών των τελών (και γι'αυτό προσπαθούν να την επιβάλλουν με κάθε μέτρο, όπως με τον συμψηφισμό της επιστροφής φόρων ή την απ'ευθείας παρακράτηση από τους μισθούς). Ένα μαζικό κίνημα πολιτικής ανυπακοής μπορεί να τους κλυδωνίσει και σε συνδυασμό με τις απεργίες και τις καταλήψεις στους χώρους δουλειάς να τους ανατρέψει.

H κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο κατατρομοκρατώντας τον κόσμο. Η τερατολογία που διαδίδεται από διάφορα παπαγαλάκια είναι ενδεικτική

Ψέμα 1ο Εάν δεν πληρώσουμε τα τέλη θα μας κλείσουν φυλακή.
Σύμφωνα με το άρθρο 25 ν.1882/90, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 ν.3943/2011 αδίκημα πλημμεληματικού χαρακτήρα θεωρείται η μη καταβολή βεβαιωμένων χρεών άνω των 5.000 ευρώ πέραν των 4 μηνών. H πράξη παραμένει ατιμώρητη αν εξοφληθεί το χρέος. Η διάταξη που θεωρεί αυτόφωρο το αδίκημα είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στα άρθρα 2§1 και 7§1 Σ), ενώ και με την εγκύκλιο 1/2011 του Εισαγγελέα ΑΠ συνιστάται η εφαρμογή του αυτοφώρου μόνο στις κακουργηματικές πράξεις (φοροδιαφυγή άνω των 150.000 ευρώ, για τον ΦΠΑ 75.000 ευρώ)

Ψέμα 2ο Οσοι είμαστε επαγγελματίες δεν θα μπορούμε να δουλέψουμε, αφού δεν θα μας θεωρούν φορολογικά στοιχεία.
Σύμφωνα με το άρθρο 36 παράγραφος 8α του ΚΒΣ ο προϊστάμενος της ΔΟΥ δεν θεωρεί στοιχεία όταν υφίσταται ληξιπρόθεσμη οφειλή άνω των 6.000 ευρώ. Για τον υπολογισμό της οφειλής δεν λαμβάνονται υπόψη οι προσαυξήσεις.

Ψέμα 3ο Εάν δεν πληρώσουμε θα μας πάρουν τους μισθούς και τις συντάξεις και δεν θα χουμε να φάμε
Σύμφωνα με το άρθρο 31 του ΚΕΔΕ (Κώδικας Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων) δεν επιβάλλεται κατάσχεση σε μισθό, σύνταξη ή άλλη περιοδική παροχή που είναι κατώτερη των 1.000 ευρώ. Είναι δυνατή η κατάσχεση μέχρι του ¼ μισθού ή σύνταξης, εφόσον αυτό που απομένει δεν είναι κατώτερο από 1.000 ευρώ.

Ψέμα 4ο Εάν δεν πληρώσουμε τα τέλη θα μας πάρουν τα σπίτια. 
Σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 Σ.), δεν μπορεί να ληφθεί το επαχθές μέτρο της κατασχέσεως ακινήτου μεγάλης αξίας για την εξόφληση μικρής απαιτήσεως, αν ο σκοπός αυτός μπορεί να επιτευχθεί με ηπιότερα και αποτελεσματικότερα μέτρα 


Ποια εντέλει είναι η συνέπεια της μη πληρωμής:

1η συνέπεια: Οποιος δεν πληρώσει επιβαρύνεται με 1% προσαύξηση το μήνα επί του ποσού (άρθρο 6 ΚΕΔΕ). Δηλαδή αν οφείλει τέλος επιτηδεύματος  (και αυτό δεν κριθεί αντισυνταγματικό) επιβαρύνεται  με 3 ευρώ μηνιαίως

2η συνέπεια: Οποιος δεν πληρώσει δεν μπορεί να πάρει φορολογική ενημερότητα προκειμένου να εισπράξει χρήματα από το Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ για ποσά άνω των 1.500 ευρώ. Για την ακρίβεια σύμφωνα με την ΠΟΛ 1124/27-5-11 στην περίπτωση αυτή εκδίδεται βεβαίωση οφειλής και είτε το οφειλόμενο ποσό συμψηφίζεται είτε καταβάλλεται από τον οργανισμό πληρωμής στην εφορία. Σε περίπτωση που τα χρήματα εισπράττονται μέσω της εφορίας, αυτή προβαίνει σε συμψηφισμό και για οφειλές που είναι κατώτερες των 1.500 ευρώ (ΑΥΟ 1109793/6134-11/0016/ΠΟΛ 1223/24-11-99). Στην κατηγορία αυτή δεν υπάγονται μισθωτοί ή συνταξιούχοι των ανωτέρω φορέων ή αγρότες για την είσπραξη αποζημιώσεων ή επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων

3η συνέπεια: Οποιος δεν πληρώσει δεν μπορεί να πάρει φορολογική ενημερότητα για να πουλήσει το ακίνητό του (ΠΟΛ 1223/24-11-99).Για την ακρίβεια σύμφωνα με την ΠΟΛ 1124/27-5-11 στην περίπτωση αυτή εκδίδεται βεβαίωση οφειλής και το ποσό που οφείλεται παρακρατείται από το τίμημα του ακινήτου. Ο αγοραστής δεν υποχρεούται να προσκομίσει φορολογική ενημερότητα.
Σε κάθε περίπτωση αν το χρέος ρυθμισθεί και καταβληθεί η πρώτη δόση εκδίδεται φορολογική ενημερότητα ισχύος ενός μηνός (ΠΟΛ 1047/28-2-2008) και θεωρούνται φορολογικά στοιχεία
Συνεπώς ακόμα κι αν κάποιος δεν πληρώσει, η τυχόν οφειλή θα καταβληθεί στις ανωτέρω περιπτώσεις είτε μέσω του τιμήματος του ακινήτου, είτε μέσω συμψηφισμού

Η αλήθεια είναι ότι όσοι δεν θα πληρώσουν δεν είναι υποχρεωμένοι ούτε προσφυγή να κάνουν, ούτε να υποβάλουν δήλωση αδυναμίας πληρωμής στην εφορία (την οποία μάλιστα δεν είναι υποχρεωμένη να δεχθεί η εφορία). Κανονικά εάν ήμασταν σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου η απόφαση  ενός δικαστηρίου ότι ένα τέλος είναι αντισυνταγματικό θα έπρεπε να ενεργεί υπέρ όλων και με νεότερη νομοθετική ρύθμιση να επιστρέφονται σε όσους κατέβαλαν τα ποσά ως αχρεωστήτως καταβληθέντα ή να συμψηφίζονται με νεότερες οφειλές. Επειδή όμως βρισκόμαστε στην Ελλάδα, το Κράτος επικαλείται συνήθως ότι η δικαστική απόφαση ενεργεί μόνο υπέρ του διαδίκου που την κέρδισε και αρνείται την επιστροφή των ποσών ή σε εξαναγκάζει σε καινούργιες δικαστικές ενέργειες. Θα ήταν συνεπώς χρήσιμο όσοι έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τουλάχιστον προσφυγή κατά του επιβαλλόμενου τέλους. Μαζί με τα ανωτέρω ψέματα κυκλοφορούν λοιπόν και διάφορες άλλες τερατωδίες που προσπαθούν να αποτρέψουν όσους θέλουν να μην πληρώσουν από το να κάνουν προσφυγή.

Ψέμα 1ο Για να καταθέσω προσφυγή πρέπει να πληρώσω το τέλος (ή το ½ αυτού)
Ουδέν αναληθέστερο: η άσκηση της προσφυγής δεν αναστέλλει μεν την υποχρέωση καταβολής του ποσού (για να ανασταλεί η υποχρέωση καταβολής πρέπει κάποιος να καταθέσει σχετική αίτηση αναστολής και να του χορηγηθεί), πλην όμως η καταβολή του ποσού ή μέρους αυτού δεν αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την κατάθεση ή την εκδίκαση της προσφυγής (η καταβολή του ½ του ποσού αποτελεί προϋπόθεση μόνο για την άσκηση έφεσης κατά της απόφασης που θα εκδοθεί και φυσικά μόνο επί του ποσού που θα καθορίζεται ως καταβλητέο με τη δικαστική απόφαση -άρθρο 93§3 Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, όπως τροποποιήθηκε με τον ν.3900/2010)

Ψέμα 2ο Η προσφυγή είναι πανάκριβη
Η αλήθεια είναι ότι η προσφυγή είναι πάμφτηνη. Το παράβολο για την προσφυγή είναι 2% επί του ποσού του φόρου που προσβάλλεται. Το 1/3 του ποσού του παραβόλου καταβάλλεται με την κατάθεση της προσφυγής και τα 2/3 κατά την εκδίκαση (άρθρο 277§3-4 ΚΔΔ). Κατώτατο όριο παραβόλου δεν προβλέπεται. Συνεπώς εάν κάποιος οφείλει τέλος επιτηδεύματος πρέπει να καταβάλει παράβολο 6 ευρώ (2% Χ 300 ευρώ) από τα οποία 2 ευρώ με την κατάθεση και 4 ευρώ κατά την εκδίκαση.
Η προσφυγή κατατίθεται στο αρμόδιο δικαστήριο (Διοικητικό Πρωτοδικείο) και πρέπει απαραίτητα να επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή εντός προθεσμίας 20 ημερών από την λήξη της προθεσμίας άσκησής της και στην εφορία (άρθρο 126§1 ΚΔΔ).

Ψέμα 3ο Πρέπει να πληρώσω αμοιβή δικηγόρου
Για ποσά μέχρι 580 ευρώ δεν απαιτείται παράσταση δικηγόρου (άρθρο 27§2α ΚΔΔ)

Ψέμα 4ο Η προθεσμία άσκησης της προσφυγής έχει λήξει
Κυκλοφορεί η ψευδής φήμη ότι όποιος ήθελε να κάνει προσφυγή έπρεπε να την ασκήσει μέχρι την προθεσμία πληρωμής της πρώτης δόσης. Η προθεσμία για την άσκηση προσφυγής είναι 60 ημέρες από την ημέρα που θα λάβει κανείς το σχετικό πολυεκκαθαριστικό (άρθρο 66 ΚΔΔ)
Περαιτέρω, όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα μπορεί να καταθέσει και αίτηση αναστολής της καταβολής του φόρου (το παράβολο στοιχίζει 100 ευρώ) αρκεί να μην έχει καταβάλει το φόρο (άρθρο 202 ΚΔΔ).

Σε κάθε περίπτωση βέβαια επισημαίνουμε ότι το ζήτημα δεν είναι πρωτίστως δικαστικό, αλλά πολιτικό. Η ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής του Μνημονίου είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να μπει φραγμός στην αναίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων και συμβιβασμών μιας προηγούμενης περιόδου και στην καταβαράθρωση των λαϊκών στρωμάτων. Αποτελεί συνεπώς καθήκον όλων μας, δικηγόρων, δικαστικών επιμελητών, δικαστικών υπαλλήλων να συστρατευτούμε με τις απεργίες και τις καταλήψεις των εργαζομένων, να συσπειρωθούμε σε λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές γειτονιάς που θα δημιουργήσουν ένα ευρύ δίκτυο αλληλεγγύης, αντίστασης και ανατροπής.

_______________________________________________________________________

Το προτυπο προσφυγής εισφοράς και τέλους


_______________________________________________________________________

Λιγδιασμένες ψυχές

Του ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ (26/10/2011 LIFO)



To αυτάρεσκο μόρφωμα της ελληνικής Βουλής.

Magnify Image
Τρέμω μήπως έχουμε γίνει ίδιοι. Μήπως είμαστε εμείς. Βλέπω τις ξεχειλωμένες κοιλιές, αυτό τον τυμπανισμό που έχει το πτώμα της νεκρής συνείδησης κι ανατριχιάζω. Νιώθω τη μυρωδιά της λιγδιασμένης ψυχής, αυτή την αποφορά της μέσα σαπίλας, και αηδιάζω. Αν έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, τότε μπορεί και να μας αξίζει αυτή η μάζα με ψέματα. Αυτή η παχύδερμη απάτη, παραφουσκωμένη με τα αέρια της σήψης. Φοβάμαι μήπως είναι και η δικιά μας σήψη.

Τον παρατηρώ στην τηλεόραση. Είναι αυτός ο  Έλληνας πολιτικός; Ένα κουστούμι λεκτικής ακροβασίας, που μέσα του ιδρώνει ένα σώμα σιχαμερό, με λιπώδεις στρώσεις αναισθησίας κι αυταρέσκειας; Όχι, δεν είναι, αλλά τρομάζω μήπως και είναι.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει κάνει τόσα λάθη ώστε να είναι έτσι. Δεν μπορεί να αυταπατάται, θεωρώντας ευφυΐα την ευκολία με την οποία εξαπατάται. Εξυπνάδα, την τυποποιημένη τακτική της παραδοσιακής απατεωνιάς, σαν αυτή που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και από πατέρα στα παιδιά του.
Παρατηρώ χρόνια στην τηλεόραση τα χέρια που κινούνται στον αέρα σαν να προσπαθούν να σπρώξουν τις φράσεις του παντού, τις πεταλουδίτσες της λεξιπλασίας, που δεν είναι τίποτα άλλο από βρομερά σκουλήκια που έβγαλαν φτερά αφού σύρθηκαν.

Δεν θέλω να πιστέψω πως αυτή είναι η χώρα. Η εικόνα ενός υπερφίαλου σαπιοκοιλιά, ενός άρρωστου εγωλάτρη, που φτάνει να ναρκισσεύεται με την ασχήμια του. Που γίνεται Θεός και προσκυνητής του εαυτού του.

Η χώρα είναι κάτι διαφορετικό. Αν όχι, πρέπει να γίνει γρήγορα. Πρέπει ν’ αποκαταστήσει τη σχέση της με την πολιτική. Αλλιώς θα συνεχίσει να εκπορνεύεται, όπως οι σταρλετίτσες που αγκαλιάζουν τον αποκρουστικό όγκο της λιπαρής βρομιάς και σκαρφαλώνουν στην πολιτική, βαφτίζοντάς τον όγκο σοφίας.

Παρατηρώ χρόνια αυτό το τέρος, το αδηφάγο τερατώδες σώμα της υποκρισίας, που τρέφεται από τις σάρκες της ελπίδας μας, μαζί με τα φουα-γκρά των προστατών του. Αυτό τον βάτραχο της διαφθοράς που νομίζει ότι έγινε πρίγκιπας επειδή τον φίλησαν τα εκδοτικά συμφέροντα, οι ομοτράπεζοι στο μεγάλο φαγοπότι.

Ο αυτόκλητος σωτήρας που θεσμοθετεί χρόνια τη διαφθορά, την ατιμωρησία, κάνοντας νόμους πιο βρόμικους από τα σωματικά του υγρά. Που κάνει έργα, Ολυμπιάδες, αγορές και πωλήσεις κρατικών ακινήτων για να γεμίζει την κοιλιά του με μίζες.

Αυτό το χοντρό παιδί που κρατά τα εξαπτέρυγα του παραθρησκευτικού σκοταδισμού, τηρώντας με ιερή ευλάβεια τους κανόνες της συναλλαγής και της πολιτικής -πέραν την οικονομικής- είσπραξης. Που καταχώνιασε τους φακέλους του σκανδάλου με το Βατοπέδι πριν τους ανακαλύψει η δημοσιογραφική έρευνα.

Αποκλείεται να είναι έτσι η Ελλάδα. Εικόνα και ομοίωση της αφράτης φαμφαρολογίας του και της επιστημοσύνης των γνωριμιών. Ένα τηλεμάρκετινγκ στο οποίο πουλά μπορδοροδοκόκκινα πολιτικά χαλιά και πετραχήλια. Αυτό το μεταλλαγμένο ζώο της πολιτικής, που απειλεί και καταβροχθίζει ανθρώπους.

Ο χορτάτος της διαπλοκής, που προσπαθεί να συνετίσει τους πεινασμένους. Το παραγεμισμένο σακί με τις βρομιές, που στέκει όρθιο γιατί κανένας δεν θέλησε να το γυρίσει ανάποδα.

Παρακολουθώ χρόνια αυτό το αυτάρεσκο μόρφωμα, που προσπαθεί να κάνει την Ελλάδα σαν τα μούτρα του. Μια παραμορφωμένη μάζα που αγιογραφείται ως μορφωμένη από αυτούς που αντέχουν την μπόχα του ή την εμφανίζουν ως τη μυρωδιά όλων μας. Όχι, δεν είναι έτσι η Ελλάδα. Μόνος του σαπίζει.

Απλώς, όπως όλοι οι Ναπολέοντες, αγνοεί πως κατασκευάζει το Βατερλώ του. Καταδικασμένος να μείνει στη μνήμη των ανθρώπων αυτής της χώρας, όχι όπως ο ιστορικός Ναπολέοντας αλλά σαν αυτή την καρικατούρα του τρελού, με το ένα χέρι να μπαίνει στο σακάκι.

ΥΓ.: Γι’ αυτούς που αναζητούν μορφή και ονόματα για όσα περιγράφω, είναι χωρίς αντικείμενο. Πρόκειται για το λιπαρό πρόσωπο του πολιτικού μας συστήματος.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Πώς στηθηκε το μεγάλο κόλπο με την Proton Bank


Πώς στηθηκε το μεγάλο κόλπο με την Proton Bank


Τα τελευταία χρόνια το όνομα Λαυρεντιάδης είχε εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της επιχειρηματικής ζωής του τόπου. Αλλοτε αναφερόταν ως το υπόδειγμα μίας επιτυχούς επιχειρηματικής πορείας, άλλοτε τροφοδοτούσε χρηματιστηριακές προσδοκίες, τις περισσότερες ωστόσο φορές προκαλούσε ερωτηματικά με το μέγεθος της αξίας των κινήσεών του και το περίπλοκο της σκακιέρας την οποία έστησε στον επιχειρηματικό στίβο.

Παρά τις γκρίνιες των μικρομετόχων, που έσπευσαν να βάλουν τα χρήματά τους στις διάφορες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, χρήματα τα οποία έβλεπαν σε σύντομο χρονικό διάστημα να εξανεμίζονται, ένα ολόκληρο σύστημα δημοσίων σχέσεων και διαφημιστικής δαπάνης εξακολουθούσε να διατηρεί τον Λαυρεντιάδη στο πάνθεον των success stories.

Σε αυτό συνέβαλλαν οι κατά καιρούς γενναιόδωρες χορηγίες του σε πολιτιστικά δρώμενα, η ανελλιπής παρουσία του στα κοσμικά προσκήνια, οι σχέσεις του με όλο το πολιτικό φάσμα και ασφαλώς η ανακήρυξή του από το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο ως «επιχειρηματία της χρονιάς».

Ολα αυτά, ώσπου ο Λαυρεντιάδης ξέφυγε από το πλαίσιο της βιομηχανικής δραστηριότητας για να γίνει τραπεζίτης σε μία μικρή και ασήμαντη ως εκείνη τη χρονιά τράπεζα, την Proton Bank. Η εποπτική Αρχή, δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος, εξ αρχής δεν είδε με καλό μάτι τούτη την κίνηση. Εξ αυτού του λόγου χρειάστηκε περίπου δέκα μήνες για να εκδώσει τη σχετική άδεια, χωρίς ωστόσο να τη βγάζει ποτέ την τράπεζα από το μικροσκόπιό της.

Βεβαίως, χρειάστηκε να περάσει αρκετός χρόνος, να παρατηρηθούν διαδοχικές αλλαγές στη διοικητική δομή της, να προξενήσουν εντύπωση οι ροές των δανείων και τα ανοίγματα που παρουσίαζε, ώσπου να ασχοληθεί μαζί της η Αρχή για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος και να βγάλει στην επιφάνεια όσα έβγαλε.

Και δεν είναι μόνο τα 51 εκατομμύρια, για τα οποία η κεντρική τράπεζα παρακολούθησε την πορεία τους (από την Proton σε διάφορα funds και από εκεί σε άλλες εταιρείες συμφερόντων Λαυρεντιάδη και στο τέλος σε καταθετικό λογαριασμό τρίτης τράπεζας, «από όπου έφευγαν με βαλιτσάκια», κατά την έκφραση στελέχους της ΤτΕ). Είναι και το ποσό των 722 εκατ. ευρώ των επισφαλών δανείων της Proton, το 90% των οποίων κατευθύνθηκε προς εταιρείες του Λαυρεντιάδη.

Βεβαίως η υπόθεση βρίσκεται στη Δικαιοσύνη, η οποία άσκησε ήδη δίωξη για υπεξαίρεση, απάτη και ξέπλυμα χρήματος, αν και η επιστροφή των 51 εκατομμυρίων διαγράφει την πρώτη κατηγορία, σύμφωνα με τον νόμο. Ηδη, πολλοί στην αγορά παρομοιάζουν την υπόθεση Λαυρεντιάδη με την πολύκροτη υπόθεση Κοσκωτά, αν και στην τελευταία το αντικείμενό της ήταν πολύ μικρότερο σε αξία.

ΑΥΓΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ
Ο Λαυρεντιάδης βάλθηκε από πολύ ενωρίς, σε ηλικία 35 ετών, να δημιουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό τζάκι. Στην αρχή έδειχνε να τα καταφέρνει όσο έπαιζε μπάλα στο γήπεδό του, δηλαδή στη βιομηχανία. Οταν όμως επεκτάθηκε στις εκδόσεις και κυρίως στις τράπεζες, η σούπα χάλασε για να καταλήξει όπως κατέληξε και να οδηγηθεί στην απόφαση να μετοικήσει μόνιμα στο Λονδίνο, αφού προηγουμένως φρόντισε κάτω από τη μύτη της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς να μεταβιβάσει σε fund συμφερόντων ή επιρροής του τις περισσότερες εταιρείες του, χωρίς ωστόσο να απεμπλακεί ποτέ από αυτές.

«Επικοινωνιακά ήταν λάθος του να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να πωλήσει τις συμμετοχές του χωρίς στην ουσία να απεμπλακεί. Αυτό το πισωγύρισμα έκανε κακό στο προφίλ του, το οποίο είχε ήδη τρωθεί από την κατρακύλα της μετοχής της Alapis. Στο peak η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας ήταν 1,3 δισ. ευρώ και σήμερα μόλις 2,45 εκατ. ευρώ. Πρόλαβε μέσα σε λίγο διάστημα να χάσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών», περιγράφουν άνθρωποι που ήταν κοντά του στην «αποκαθήλωση».
Την περίοδο 2003-2009 ο Λαυρεντιάδης κατάφερε να γιγαντώσει τις εταιρείες του και να προσδώσει αξία στους μετόχους που τον ακολουθούσαν.

Υπήρχαν βεβαίως και οι αντίθετες ψύχραιμες φωνές που υποστήριζαν ότι είναι «μετρ για την τσέπη του, αφού τα κέρδη ανά μετοχή των εταιρειών του έβαιναν μειούμενα λόγω της πληθώρας των τίτλων που εξέδιδε έπειτα από τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίου, αλλά και γιατί ποτέ δεν μπορούσες να συγκρίνεις έναν ισολογισμό μίας χρήσης με έναν προηγούμενο, αφού πάντα τα μεγέθη ήταν ανόμοια λόγω των πολλών εξαγορών και συγχωνεύσεων στις οποίες προχωρούσε στο ενδιάμεσο». Αλλά, ως συνήθως, τέτοιες φωνές πνίγονται μέσα στον ορυμαγδό των επαίνων και των επιπόλαιων ή στοχευμένων δημοσιευμάτων.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η ΕΚ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΝΕΟΧΗΜΙΚΗ
Ο Λαυρεντιάδης απασχόλησε για πρώτη φορά το ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν πέρασε τις πύλες της Σοφοκλέους η εκ κληρονομίας Νεοχημική. Η εταιρεία, με έδρα το Αιγάλεω, ανήκε στην οικογένειά του και ο επιχειρηματίας είχε αναλάβει τις τύχες της όταν ήταν μόλις 18 ετών, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του. Η Νεοχημική, όμως, που έως τότε παρήγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους, είναι αλήθεια ότι αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Το 2005 πακέτα μετοχών της εταιρείας άρχισαν να μεταβιβάζονται σε ξένους θεσμικούς.

Η συνεργασία του με τον χρηματιστή κ. Μ. Βάρσο άρχισε να αποδίδει καρπούς. Οι διψήφιοι ρυθμοί ανάπτυξης της εταιρείας και οι εξασφαλισμένες δουλειές από πολυεθνικές χημικές βιομηχανίες έδιναν το απαραίτητο growth story, που πούλησε πολύ καλά ο κ. Βάρσος στους ξένους επενδυτικούς οίκους. Ηταν περίεργο φαινόμενο για τα δεδομένα της εποχής ξένοι θεσμικοί να τοποθετούνται σε εταιρείες μικρής κεφαλαιοποίησης.

Μάλιστα, τις συναλλαγές είχε ψάξει και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για να καταλήξει ότι όντως οι αγοραστές είναι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι. Η Νεοχημική πωλήθηκε το 2008 στο Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή, όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ. Το αμερικανικό fund ξόδεψε πάνω από 700 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει την πλειονότητα των μετοχών της Νεοχημικής.

Ο Λαυρεντιάδης πώλησε στην ανώτατη τιμή την εταιρεία του και εισέπραξε σε προσωπικό επίπεδο περίπου 130 εκατ. ευρώ. Η επαναγορά της Νεοχημικής έπειτα από δύο χρόνια, ύστερα από δικαστικό αγώνα που είχε ξεκινήσει η Carlyle, έδωσε τροφή στα σενάρια ότι ο ισολογισμός ήταν «μαγειρεμένος». Ο ίδιος υποστήριξε ότι επαναγόρασε την εταιρεία για συναισθηματικούς λόγους και απέδωσε την κακή πορεία της στο μάνατζμεντ των Αμερικανών. Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που σήμερα λένε ότι από αυτή την ιστορία έχασαν μυθώδη ποσά.

ΤΟ ΕΥΡΗΜΑ ΤΗΣ ALAPIS
Στο τέλος του 2006 δημιούργησε την Alapis με τη συγχώνευση τεσσάρων εταιρειών (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Εlpharma). Μέσα σε τέσσερα χρόνια και ύστερα από 19 εξαγορές, μεταξύ αυτών και της Γερολυμάτος, η Alapis έγινε η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία στη χώρα μας, αλλά με σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.

Σήμερα, η Alapis βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, καθώς με βάση την εξαμηνιαία λογιστική κατάσταση που έχει δημοσιεύσει, αντιμετωπίζει πλέον τεράστιο πρόβλημα διαχείρισης των χρεών της. Το σύνολο των υποχρεώσεων στο εξάμηνο ανερχόταν σε 1,1 δισ. ευρώ, οι βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις σε 810,6 εκατ. ευρώ και τα ταμειακά διαθέσιμα σε 83.333 ευρώ από 210.000 ευρώ που ήταν στο σύνολο του 2010.

Ωστόσο, στην υποσημείωση του ορκωτού ελεγκτή αναφέρεται ότι από τις δανειακές υποχρεώσεις 810,6 εκατ. ευρώ, η εταιρεία βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με τις τράπεζες συνολικού ποσού 735 εκατ. ευρώ, πράγμα όμως που είναι αμφίβολο εάν τελεσφορήσει. Ηδη, σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, το θέμα δείχνει να σκαλώνει. Οσοι επένδυσαν στην εταιρεία βλέπουν να έχουν χάσει τα χρήματά τους, αφού η τιμή της μετοχής της είναι μόλις 5 λεπτά του ευρώ! Στον όμιλο απασχολούνται 1.472 άτομα, που ανησυχούν για το μέλλον τους, καθώς ξεκίνησαν απολύσεις και μειώσεις αποδοχών.

ΚΤΙΖΟΝΤΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ
Η επιτυχημένη στην αρχή επιχειρηματική πορεία του και τα πολλά λεφτά άνοιξαν δρόμους στον νεαρό επιχειρηματία. Φίλα προσκείμενος στη Νέα Δημοκρατία, σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με όλους τους τότε υπουργούς. Αριστες σχέσεις φρόντιζε να έχει όμως και με στελέχη του ΠαΣοΚ και με την Αριστερά. Μάλιστα, έκανε εντύπωση η παρουσία του σε μία εκδήλωση που είχε διοργανώσει ο μακαρίτης Λεωνίδας Κύρκος, ενώ παράλληλα του ήρθε πολύ βολική η ανακήρυξή του ως επιχειρηματία της χρονιάς το 2006 από το ΕΒΕΑ, με μία πρόχειρη, είναι αλήθεια, επιχειρηματολογία. (σ.σ. Είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν πλέον ότι αυτού του είδους οι διακρίσεις πρέπει να τεθούν σε νέα βάση για να μην εκθέτουν τους διοργανωτές).

Κάπως έτσι άρχισε να στήνεται και ένα κοινωνικό στάτους. Η φρουρά του άρχισε να αυξάνεται και όπου πήγαινε η αυτοκινητοπομπή που τον συνόδευε δημιουργούσε μποτιλιάρισμα. Εκανε κουμπαριά με τον τέως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ, τον οποίο και διόρισε πρόεδρο του ΔΣ στην Proton Βank, προξενώντας τεράστια εντύπωση και δημιουργώντας πλήθος σεναρίων. Εγινε μανιώδης συλλέκτης έργων και ήταν χορηγός σε αρκετές εκδηλώσεις της Τέχνης και των Γραμμάτων που ελάμβαναν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μέγαρο Μουσικής κ.ά. Παράλληλα βοηθούσε με σημαντικά ποσά φιλανθρωπικά ιδρύματα και την Εκκλησία.

Τη θέση της «μικρής» Merit ως συμβούλου στα επιχειρηματικά του σχέδια πήραν η Deutsche Βank, η RΒS και οι ελληνικές Alpha και Πειραιώς. Στις αρχές του 2010 χρηματοδότησε την Εδρα Μελετών Ν.Α. Ευρώπης Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στο Τhink Τank Center for Strategic and Ιnternational Studies στην Ουάσινγκτον και έγινε προνομιακός συνομιλητής ανθρώπων που κινούν τα νήματα σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
 Στην αρχή αθόρυβα αλλά στην πορεία με εκκωφαντικές κινήσεις ο Λαυρεντιάδης επεκτάθηκε μαζί με τον κ. Π. Κυριακίδη στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι εκδοτικές δραστηριότητες του κ. Κυριακίδη εμφανίζονται να είναι αυτόνομες, πέρα από τις δουλειές του Λαυρεντιάδη. Για αυτό και ο ίδιος ο κ. Κυριακίδης έσπευσε να διευκρινίσει στο ΧΑ όταν η εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις απέκτησε το 12,53% του Πήγασου («Εθνος», «Ημερησία» κ.ά.) και το 10,14% της Χ. Κ. Τεγόπουλος («Ελευθεροτυπία») ότι είναι ο βασικός μέτοχος της ΝΕΠ.

Οπως και να έχει, οι επενδύσεις στα ΜΜΕ είχαν χαρακτηριστεί από πολλούς «τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες». Εξαγοράστηκαν εφημερίδες και κανάλια ζημιογόνα - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - σε έναν κλάδο που και προ κρίσης κλυδωνιζόταν. Ολα έδειχναν ότι οι δύο επιχειρηματίες επεδίωκαν «ασυλία» από τα ΜΜΕ. Οι ίδιοι έλεγαν ότι διαμορφώνουν ένα χαρτοφυλάκιο συμμετοχών το οποίο υπό την ομπρέλα της ΝΕΠ θα έμπαινε στο Χρηματιστήριο.

Σήμερα ο όμιλος ΝΕΠ, εκτός από το 12,53% του Πήγασου και το 10,14% της Χ. Κ. Τεγόπουλος, ελέγχει μεταξύ άλλων το 10% στον ΣΚΑΪ FΜ, το 10% του Red FΜ, το 50% του περιοδικού «Επίκαιρα» (το άλλο 50% το κατέχουν οι Εκδόσεις Λιβάνη) και το 26,66% της εκδοτικής εταιρείας του κ. Γ. Κύρτσου. Επίσης, με 100% ελέγχει τον ραδιοσταθμό Flash, τους τηλεοπτικούς σταθμούς Κανάλι 10 και Sport ΤV, την αγγλόφωνη εφημερίδα και το portal «Αthens Νews» και τις εφημερίδες «Εspresso», «Χώρα», «Ισοτιμία», «Score» και την εταιρεία Daily Ρress (περιοδικός Τύπος).

Με την εμπλοκή του Λαυρεντιάδη στο ποδόσφαιρο τα πράγματα ήταν πιο απλά. Τον Νοέμβριο του 2009 έναντι 25 εκατ. ευρώ απέκτησε το 9,9% της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το 50% της Καραϊσκάκης ΑΕ που εκμεταλλεύεται το γήπεδο του Ολυμπιακού και το 10% της Θρύλος ΑΕ.

Οι περισσότερες εξ αυτών των συμμετοχών εξακολουθούν να καταγράφουν ζημιές, χωρίς ωστόσο τούτο να σημαίνει ότι η προσωπική περιουσία που απεκόμισε ο επιχειρηματίας υφίσταται τις συνέπειες. Τις συνέπειες όλης αυτής της διαδρομής υφίσταται το κράτος, μέσα από τη διάσωση της Proton Bank, οι χιλιάδες μικρομέτοχοι που έχασαν τα χρήματά τους και ασφαλώς οι εργαζόμενοι των εταιρειών που βλέπουν το μέλλον τους αβέβαιο, αν όχι μαύρο.

ΖΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
«Ο Λαυρεντιάδης ζάλιζε το χρήμα, προτού αυτό καταλήξει στην τσέπη του!». Με αυτή ακριβώς τη φράση περιέγραψε στο «Κέρδος» τραπεζίτης που είναι σε θέση να γνωρίζει πολύ καλά τα της Proton Bank. Εταιρείες-σφραγίδες που δανειοδοτήθηκαν με την ίδρυσή τους, μεταφορές κεφαλαίων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και δύο υπό εκκαθάριση εταιρείες, οι οποίες αποτέλεσαν τους τελικούς αποδέκτες ύποπτων διαδρομών χρήματος.

Το πόρισμα άλλωστε του προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Π. Νικολούδη, που διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για να σταθεί η αφορμή για την ποινική δίωξη και η αρχή για την επιστροφή των 51 εκατ. ευρώ στην Proton, φέρνει στο φως νέα στοιχεία για το πώς έσπασε και πούλησε δραστηριότητες που ανήκαν στον όμιλο Alapis ο Λαυρεντιάδης. Και επίσης τα ποσά με τα οποία δανειοδοτήθηκαν οι νέες εταιρείες.

Οτι δηλαδή ο βασικός μέτοχος και πρόεδρος της Proton Bank έως την 31η Ιανουαρίου 2011 χρησιμοποίησε την Τράπεζα για να συγκεντρώσει καταθέσεις, προσφέροντας δελεαστικά επιτόκια, ώστε εν συνεχεία να δανειοδοτήσει επιχειρήσεις που είτε ανήκαν στον ίδιο, είτε είχαν ήδη πουληθεί, αλλά συνέχιζαν να βρίσκονται στη σφαίρα των συμφερόντων του. Το πόρισμα παραθέτει στοιχεία για τη δανειοδότηση - ύψους 51 εκατ. ευρώ από την Proton Bank - των εταιρειών Alapis ΑΒΕΕ, Εlfe, Αcolab, ΜΑΚ ΑΕ, Εξέλιξη ΑΕ, Εscado Ιnvestments LΤD, Μπαλλής Ηome Car ΑΕ και Ρrovet ΑΕ.
Από τις παραπάνω εταιρείες, η προσοχή της αγοράς πέφτει στις Acolab, MAK AE, Εξέλιξη ΑΕ και Escado Investments LTD.

Πρόκειται για άγνωστες εταιρείες στο επενδυτικό κοινό, που όπως αποκαλύπτει το πόρισμα συστάθηκαν το τελευταίο τρίμηνο του 2010 ή αγόρασαν, την ίδια περίοδο, δραστηριότητες της Alapis.
Κάποια εξ αυτών, μάλιστα, η ΜΑΚ ΑΕ, χαρακτηρίζεται εταιρεία-σφραγίδα γιατί δεν διαθέτει δικές της παραγωγικές εγκαταστάσεις και χρησιμοποιεί ακόμη και το λογιστήριο και τις υπόλοιπες υποδομές της Alapis από την οποία πρόκειται να αγοράσει κλάδο δραστηριότητας!

Τόσο η ΜΑΚ όσο και η Εξέλιξη ΑΕ και η Acolab δανειοδοτήθηκαν από την Proton το τελευταίο τρίμηνο του 2010 με σημαντικά ποσά (άνω των 69 εκατ. ευρώ) και ενώ εκκρεμούσε η απόσχιση ή η ολοκλήρωση της πώλησης δραστηριοτήτων, η λήψη των απαραίτητων εγκρίσεων από τον ΕΟΦ και φαινόταν ότι τα μοναδικά τους έσοδα θα προέρχονταν από τους εισφερόμενους ή αγοραζόμενους κλάδους της Alapis.

Το πόρισμα αναφέρει ότι μέρος των δανείων που χορήγησε η Proton στις επιχειρήσεις Αlapis ΑΒΕΕ, Εlfe, Αcolab, ΜΑΚ ΑΕ, Εξέλιξη ΑΕ, Εscado Ιnvestments LΤD, Μπαλλής Ηome Car ΑΕ και Ρrovet ΑΕ κατέληξε στις ανενεργές εταιρείες Γλυκιά Γεύση και Χημικές Βιομηχανίες Βορείου Ελλάδος (ΧΒΒΕ).
Ειδικότερα, σε λογαριασμούς που διατηρούν οι δύο παραπάνω εταιρείες στην Τράπεζα Πειραιώς. Τα χρήματα ανελήφθησαν από τον συνεργάτη του Λαυρεντιάδη κ. Διονύση Μπίθαρη. Η Γλυκιά Γεύση ΑΕ τελεί υπό εκκαθάριση, όπως και η ΧΒΒΕ, από την 1η Ιουλίου 2010.

Ο κ. Νικολούδης συμπεραίνει στο πόρισμα ότι προκύπτει παραπλάνηση των καταθετών από τον Λ. Λαυρεντιάδη και όσους διετέλεσαν εκτελεστικά μέλη της διοίκησης της Proton κατά τη διάρκεια του 2010. «Προσέφεραν επιτόκια καταθέσεων που σε ορισμένες περιπτώσεις ανέρχονταν στο 9% και από την άλλη χορηγούσαν δάνεια με επιτόκιο 3,5%. Με βάση τα παραπάνω μαθηματικά και οικονομικά δεδομένα, η λειτουργία της Τράπεζας όχι μόνο δεν διασφάλιζε τις καταθέσεις των πελατών της, αλλά αντίθετα δημιουργούσε κίνδυνο περιουσιακής βλάβης», αναφέρει το πόρισμα.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ανοιχτή επιστολή του Κ. Βαξεβάνη στον Ευαγ. Βενιζέλο

19 Οκτ 2011 | ΠΑΝΔΩΡΙΚΩΣ | Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης 



Κύριε Βενιζέλο,

Αυτά που σας  γράφω τα ξέρετε και εσείς και  εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.

Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.

Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την  εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.

Πάμε τώρα στα πιο  δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.

Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”.
Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.

Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία  αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.

Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;

Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια  τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της  Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.

Αλλά δεν σταματήσατε  εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…

Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε.

_____________________________________________________________________

Η αφορμή


_____________________________________________________________________

Ο νόμος βρίσκεται εδώ και το επίμαχο απόσμασμα στη σελίδα 3919 αριστερή στήλη
_____________________________________________________________________

Σχετικά άρθρα : 1) 2)
_____________________________________________________________________

Η απληστία του καπιταλισμού και το νέο παγκόσμιο κίνημα. Συνέντευξη του Μάικλ Μουρ

()

Γεννήθηκε ένα παγκόσμιο κίνημα κατά του καπιταλισμού, τονίζει ο γνωστός σκηνοθέτης και συγγραφέας Μάικλ Μουρ. Σε συνέντευξη του στο BBC, τονίζει ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου κινήματος που αναζητά ένα δίκαιο οικονομικό σύστημα. Η λογική της πολιτικής δράσης μέσα από τον κοινοβουλευτισμό έχει ξεπεραστεί στην σημερινή εποχή, πρόσθεσε. Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του Μουρ.



Ε: Πόσο σημαντικές πιστεύετε ότι είναι αυτές οι μαζικές διαμαρτυρίες;

Α: Πιστεύω ότι είναι αρκετά σημαντικές. Πρόκειται για κάτι το οποίο συνεχώς εξαπλώνεται σε όλη την Αμερική. Νέα κινήματα “κατάληψης” γεννιούνται σε πόλεις καθημερινά ενώ το φαινόμενο εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για κάτι που σίγουρα έχει αγγίξει τους ανθρώπους. Ο ανταποκριτής σας είπε ότι μπορεί να φανεί παράξενο το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτό που συμβαίνει στο “πάρκο”. Το μόνο παράξενο είναι ότι όλα τα κινήματα που διεκδίκησαν δικαιοσύνη ξεκίνησαν από ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να είναι εκεί έξω, να ρισκάρουν. Ο πρώτος άνθρωπος που έκαψε σουτιέν σόκαρε τους πάντες. Όλοι σκέφτηκαν ότι η πράξη αυτή ήταν τρελή και παράξενη, τότε όμως ήταν που το φεμινιστικό κίνημα πήρε μαζική μορφή και τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα από εκεί και έπειτα. Έτσι γίνεται συνήθως. Όλα τα κινήματα αντιμετωπίζονται με αυτό τον τρόπο στο ξεκίνημά τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τη διαφορά ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγαλύτερο και μαζικό κίνημα.

E: Η εκστρατεία των γυναικών είχε ως στόχο την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου, ανεξάρτητα από το μηχανισμό ή τις μεθόδους που επιλέχθηκαν για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Αναφορικά με το σημερινό φαινόμενο δεν είναι ξεκάθαρο το ποιός ακριβώς είναι ο επιδιωκόμενος στόχος. Καταλαβαίνετε τί αποσκοπεί η σημερινή εκστρατεία;

Α: Ναι, καταλαβαίνω σε τι αποσκοπεί. Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι που βρίσκονται πίσω από την την απληστία του οικονομικού συστήματος η οποία στις ΗΠΑ είναι χτισμένη γύρω από τη Wall Street. Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί πια. Πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη. Εκατομμύρια άλλοι έχουν χάσει τα σπίτια τους λόγω του αποκλεισμού ενώ αυτοί που ζουν σε συνθήκες φτώχειας σήμερα φτάνουν τα 46,2 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 13 - 18 εκατομμύρια είναι παιδιά που πέφτουν να κοιμηθούν στο κρεβάτι τους κάθε βράδυ υποσιτισμένα. Εκατομμύρια πολίτες έχουν κακοποιηθεί από το σύστημα. Δεν ανέχονται άλλο αυτή την κατάσταση. Ακόμη βρισκόμαστε στις 30 - 32 πρώτες ημέρες του κινήματος. Νομίζω πως είναι σημαντικό το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σηκώνονται από τον καναπέ του σπιτιού τους και παίρνουν μέρος σε αυτό το κίνημα, ακόμη κι αν η απελπισία είναι αυτή που τους ωθεί στο να δραστηριοποιηθούν και να συμμετέχουν. Η φάση που διανύουμε αυτή τη στιγμή αυτό θα οδηγήσει σε κάτι μεγαλύτερο με πολιτικές απαιτήσεις σε ότι αφορά ένα σύστημα που έχει προκαλέσει πόνο σε τόσους πολλούς ανθρώπους.

Ε: Αναφέρεστε στην αλλαγή του συστήματος. Ωστόσο ο στόχος είναι η μεταρρύθμιση του καπιταλισμού ή το τέλος του;

Α: Εξαρτάται ποιον ρωτάς. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί ένα τέλος στον καπιταλισμό. Νομίζω ότι είναι ένα πολύ κακό σύστημα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι αναφέρομαι στον καπιταλισμό του 21ου αιώνα. Δεν θέλω να ακούσω καμία διάλεξη για τον Adam Smith και τις ιδέες του. Αναφέρομαι στο σύστημα η σύσταση του οποίου επιτρέπει στο πλουσιότερο ποσοστό του Αμερικανικού πληθυσμού που ανέρχεται μόλις στο 1% να κατέχει το 40% της πίτας. Σε αυτό το σύστημα οι πλουσιότεροι 400 Αμερικανοί διαθέτουν μεγαλύτερο πλούτο από τον πλούτο 150 εκατομμυρίων Αμερικανών, στο σύνολό του. Το γεγονός αυτό δεν έχει να κάνει με την αντικατάσταση του συστήματος με κάτι που πρόκειται να οδηγήσει ξανά στα ίδια. Ορισμένοι άνθρωποι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης συγχέουν την σημερινή κατάσταση και αναρωτιούνται γιατί όσοι συμμετέχουν στο νέο κίνημα δεν επιχειρούν να αλλάξουν τη σημερινή κατάσταση μέσω του πολιτικού συστήματος. Οι άνθρωποι των ΜΜΕ ξεχνούν ότι ακριβώς αυτός ο τρόπος, δηλαδή μέσω της συμμετοχής στο πολιτικό σύστημα, οδήγησε στις σημερινές εξελίξεις. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πλέον για τους νόμους που εγκρίνει η Γερουσία. Δεν τους αρκεί να ακούνε τους Γερουσιαστές ακόμη και εάν λένε σωστά πράγματα.

Ε: Μας είπατε ότι αυτό το κίνημα θα φέρει πολιτική αλλαγή. Πώς θα φτάσουμε σε αυτή την αλλαγή αν όχι μέσω της πολιτικής δράσης;

Α: Πρέπει να δούμε τι θα συμβεί. Το τί θα ακολουθήσει είναι άγνωστο στην παρούσα φάση διότι ακόμη παρακολουθούμε τη γέννηση ενός παγκόσμιου κινήματος που στρέφεται κατά των τραπεζών και της Wall Street. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά είναι μπουχτισμένοι από την σημερινή κατάσταση. Δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια, επειδή βρισκόμαστε ακριβώς στην πραγματική γέννηση αυτού του κινήματος.

Ε: Τί φαντάζεστε ότι θα αντικαταστήσει τον καπιταλισμό, αν τελικά το κίνημα πετύχει στους στόχους του;

Α: Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν ένα δημοκρατικό οικονομικό σύστημα. Με άλλα λόγια, όταν λέμε ότι ζούμε σε δημοκρατίες πρέπει να έχουμε υπόψη ένα οικονομικό σύστημα όπου οι άνθρωποι έχουν λόγο στον τρόπο με τον οποίο αυτό το σύστημα έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί ενώ η πίτα να μοιράζεται με δίκαιο τρόπο μεταξύ των πολιτών. Όσοι διαθέτουν περισσότερο πλούτο θα πρέπει να φορολογούνται περισσότερο από τους υπόλοιπους. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν παιδί οι άνθρωποι δεν ήταν θυμωμένοι με τους πλούσιους, αρκετοί από τους οποίους τότε έχτιζαν εργοστάσια. Έτσι ο πατέρας μου είχε δουλειά, στη συνέχεια αποκτήσαμε σπίτι, ένα ωραίο αυτοκίνητο και οι νέοι συνήθιζαν να πηγαίνουν στο κολλέγιο. Αυτές οι εποχές έχουν περάσει πια, διότι τίποτε δεν είναι “αρκετό” για τους πλούσιους. Θέλουν όλο και περισσότερα. Το "αρκετά" είναι η πιο “βρώμικη” λέξη για τον καπιταλισμό. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα δίκαιο, δημοκρατικό, οικονομικό σύστημα, κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι είναι ο καπιταλισμός αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι θέλουν κάτι καινούργιο. Ίσως θα πρέπει να το επινοήσουμε.

Ε: Τι θα χρειαστεί για να σας πείσει ότι αυτό το κίνημα δεν είναι απαραίτητο πλέον;

Α: Διάφορα πράγματα π.χ. ένα πιο δίκαιο σύστημα φορολόγησης, έτσι ώστε οι πλουσιότεροι να πληρώνουν τους φόρους, η επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος και των ελέγχων εντός της Wall Street. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που θα ήμουν ευτυχής να δω να συμβαίνουν . Πιστεύω ωστόσο ότι η αναζήτηση των υποψηφίων μας στο πολιτικό σύστημα μπορεί να μπλοκαριστεί από τους δισεκατομμυριούχους. Η σχέση χρήματος και πολιτικού συστήματος πρέπει να σταματήσει. Αν επισκεφτείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση του κινήματος “Καταλάβετε τη Wall Street” θα βρείτε τη διακήρυξη που ψήφισε η γενική συνέλευση, η οποία περιλαμβάνει 19 ή 20 διαφορετικά σημεία τα οποία απασχολούν τους ανθρώπους. Πλέον τα ζητήματα για τα οποία ανησυχούμε δεν αντιμετωπίζονται με τον παλιό τρόπο, δηλαδή με τη στάση "ας δούμε ποιόν θα εκλέξουμε για πρόεδρο” ή “ας φροντίσουμε αυτό το νομοσχέδιο να φτάσει στο Κογκρέσο”. Βρισκόμαστε μακριά από αυτό το σημείο των μεταρρυθμίσεων και των μικροαλλαγών. Ο τρόπος που συμπεριφερόμασταν έως σήμερα, έχει τελειώσει.

________________________________________________________________________

Η συνέντευξη του Μάικλ Μούρ στο BBC
________________________________________________________________________

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

863 εκατ. ευρώ από την τσέπη μας στην Proton Bank

Παιχνίδια στις Πλάτες μας

Ενώ διατυμπανίζουν ότι ο «φιλάνθρωπος» μεγαλοεπιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης επέστρεψε 51 εκατ. ευρώ στην Proton Bank (για να εξασφαλιστεί έναντι της ποινικής δικαιοσύνης που εντόπισε απάτη, υπεξαίρεση, ξέπλυμα, απιστία), αποκρύπτουν επίμονα την «τρύπα» που έμεινε στην τράπεζα.


Το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι Ελληνες φορολογούμενοι, θα επωμιστούν συνολικά 863 εκατ. ευρώ για να μαζευτούν τα συντρίμμια που άφησε η διοίκηση Λαυρεντιάδη και για να διασφαλιστούν οι καταθέτες. Το ποσό των 863 εκατ. ευρώ δεν προέρχεται από έναν αυθαίρετο υπολογισμό και μία δημοσιογραφική εκτίμηση, αλλά από αξιολόγηση των στοιχείων της τράπεζας που ανέλαβε και έκανε η Ernst & Young κατόπιν παραγγελίας της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) και από στοιχεία τα οποία κατετέθησαν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).*

Την περασμένη Τρίτη 4 Οκτωβρίου, σε μία συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΤΧΣ εν κρυπτώ και παραβύστω, αποκαλύφθηκε ότι το υπουργείο Οικονομικών, η ΤτΕ και το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων-Επενδύσεων (ΤΕΚΕ)** προχωρούν όλες τις διαδικασίες για τη σύσταση της Νέας Τράπεζας Proton, δηλαδή του μεταβατικού πιστωτικού ιδρύματος ή αλλιώς της «τράπεζας-γέφυρας» που θα διαδεχθεί την υπό κατάρρευση σημερινή Proton Bank.
Δημόσιο χρήμα

Το Δημόσιο αναλαμβάνει να καλύψει:

Α) Τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού και τα οποία θα μεταβιβαστούν στη νέα τράπεζα. Η διαφορά αυτή είναι ύψους 613 εκατ. ευρώ και θα καλυφθεί «από το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ». Τα στοιχεία του ενεργητικού, σύμφωνα με την εκτίμηση της Ernst & Young, είναι ύψους 2,173 δισ. ευρώ, ενώ αυτή του παθητικού 2,786 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η διαφορά θα καλυφθεί από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων, δηλαδή από το ΤΕΚΕ.

Β) Τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της νέας τράπεζας που εκτιμώνται σε 250 εκατ. ευρώ και τα οποία θα προέλθουν από το ΤΧΣ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι δεν θα μεταφερθούν στη νέα τράπεζα θαλασσοδάνεια «που έχουν χορηγηθεί προς εταιρείες που έχουν εξαγοράσει κλάδους δραστηριοτήτων επιχειρήσεων του κ. Λαυρεντιάδη με πιθανή ζημιά πάνω από 50%».

Επισημαίνεται ότι τα στοιχεία του ενεργητικού της τράπεζας έχουν υποστεί μία καθίζηση ύψους 1,4 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό της Proton στις 30/6/2011 που ήταν 3,525 δισ. ευρώ έναντι 2,173 δισ. ευρώ που αποτιμώνται σήμερα.

Από την ΤτΕ αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να διευκρινίσουν πόσο είναι το συνολικό ύψος των δανείων το οποίο χορηγήθηκε προς εταιρείες συμφερόντων Λαυρεντιάδη -άμεσα ή έμμεσα- ο οποίος τελικά χρησιμοποίησε την τράπεζα ως εργαλείο για όλες τις δουλειές του. Αυτό έγινε σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο του ενός έτους (από τον Δεκέμβριο του 2009 που την εξαγόρασε) με την ανοχή της ΤτΕ, της οποίας οι ελεγκτές κατ' εξακολούθηση είχαν επισημάνει κανονιστικές παραβάσεις, δίχως όμως να υπάρχει παρέμβαση για συμμόρφωση.

Διφορούμενη στάση

Από το καλοκαίρι του 2010 που τα ευρήματα πλήθυναν ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης φρόντισε να παραιτηθεί από πρόεδρος της Proton Bank (20/8/2010), ενώ μέχρι τα «αποκαλυπτήρια» του φετινού Ιουλίου η ΤτΕ τηρούσε μία στάση διφορούμενη: ενώ από τη μία είχε ανησυχητικά ευρήματα στην Proton Bank, από την άλλη δεν απαντούσε σε αιτήματα υπηρεσιακών παραγόντων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που ρωτούσαν για την κεφαλαιακή κατάσταση της Proton.
Ο υπουργός Οικονομικών παρακάμπτοντας το νόμο «αιμοδότησε» την Proton με διαθέσιμα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία σε συγκεκριμένη μέρα (15/7/2011) έφτασαν να ξεπερνούν τα 230 εκατ. ευρώ.

Η πολιτικάντικη διαχείριση του προβλήματος της Proton, η συγκάλυψη της κακοδιαχείρισης από τη διοίκηση Λαυρεντιάδη, οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις και η αποκάλυψη της υπεξαίρεσης υποχρέωσαν την ΤτΕ να ορίσει επίτροπο σε αυτήν τον περασμένο Αύγουστο.

«Πρεμιέρα»

Η αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από την αγορά, η έλλειψη βιώσιμου σχεδίου, η εμπλοκή του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη με ποινικά θέματα και ο κλονισμός της πίστης των καταθετών υποχρεώνουν την κυβέρνηση να κάνει με την Proton «πρεμιέρα» στο πρόσφατα νομοθετημένο μοντέλο κρατικοποίησης τραπεζών. Και αυτό βέβαια για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με μία εξέγερση καταθετών, οι οποίοι αν δεν κρατικοποιούνταν η τράπεζα θα υφίσταντο τα δεινά της ειδικής εκκαθάρισης και θα έχαναν μέρος των καταθέσεων που δεν εγγυάται το ΤΕΚΕ.

Πληροφορίες της «Ε», η οποία στο φύλλο της περασμένης Κυριακής είχε αποκαλύψει το σχέδιο λύσης και αναδοχής της Proton από «τράπεζα-γέφυρα», αναφέρουν ότι η τρόικα είναι πλήρως ενημερωμένη για το φαινόμενο Proton, ενώ για τη σύσταση της Νέας Proton εκκρεμεί έγκριση και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.

Σε ό,τι αφορά τους «μνηστήρες» που εκπροσωπεί ο πρώην διοικητής της ΑΤΕ Δημ. Μηλιάκος (επενδυτικό fund) ή τους «πόθους» της Τράπεζας Αττικής, το ενδιαφέρον τους μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου αν αναλογιστεί κανείς ότι η μετά Λαυρεντιάδη «τρύπα» ξεπερνά τα 850 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν όσα μέχρι στιγμής έχει αφαιμάξει η κυβέρνηση από τους φορολογουμένους με την είσπραξη του φόρου αλληλεγγύης.

Εάν τελικά οριστικοποιηθεί το σχέδιο κρατικοποίησης της Proton Bank κατά τον τρόπο με τον οποίο έχει δρομολογηθεί, τα 51 εκατ. ευρώ που επέστρεψε ο μεγαλοεπιχειρηματίας στην τράπεζα θα μοιάζουν με φιλοδώρημα μπροστά στα 863 εκατ. ευρώ που θα κληθεί να εισφέρει ο ανυποψίαστος φορολογούμενος.

* Το ΤΧΣ διαθέτει 20 δισ. ευρώ και από τα δύο πακέτα βοήθειας για τις τράπεζες που αδυνατούν να αντλήσουν κεφάλαια από την αγορά.

** Σύμφωνα με το νόμο 3746/2009 εγγυάται μέχρι 100 χιλιάδες ευρώ ανά καταθέτη και ανά τράπεζα. Με πρόσφατη προσθήκη στο νόμο δημιουργείται το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ στο οποίο συνεισφέρουν υποχρεωτικά όλα τα πιστωτικά ιδρύματα. Κατά την πρώτη εφαρμογή του νόμου, όμως, το κεφάλαιο που απαιτείται για το σχηματισμό του Σκέλους Εξυγίανσης δύναται να καταβληθεί υπό μορφή δανείου από το Ελληνικό Δημόσιο ή από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή από το Σκέλος Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ ή από κρατικά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, για το οποίο δύναται να εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο. Κοινώς, η διάσωση της Proton θα γίνει με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων. 

________________________________________________________________________


________________________________________________________________________