“Οι μαθηματικοί δεν μελετούν αντικείμενα, αλλά σχέσεις μεταξύ αντικειμένων. Επομένως, διαθέτουν την ελευθερία να αντικαταστήσουν κάποια
αντικείμενα με άλλα εφόσον οι σχέσεις παραμένουν αμετάβλητες.”
Jules Henri Poincare (1854-1912)
Έχω μια καλή λύση για το πρόβλημα αλλά δε μου φτάνει ο χώρος. Γι’ αυτό δημοσιεύω, για την ώρα, κάτι πιο σύντομο και θα επανέλθω.
Θαλής Πριν από δυο χιλιάδες εξακόσια χρόνια, στην πόλη Μίλητο, ένας σοφός ονόματι Θαλής περπατούσε τις νύχτες κοιτάζοντας τ' άστρα, κι έπεφτε που και που σε κανένα πηγάδι. Ο Θαλής, άνθρωπος με μεγάλη περιέργεια, μπόρεσε να επαληθεύσει πως τίποτα δεν πεθαίνει, πως όλα αλλάζουν και πως δεν υπάρχει κάτι στον κόσμο που να μην είναι ζωντανό, όπως επίσης ότι η αρχή και το τέλος κάθε ζωής βρίσκεται στο νερό. Όχι στους θεούς, στο νερό. Οι σεισμοί γίνονται επειδή η θάλασσα κινείται και η γη δονείται, κι όχι επειδή τσαντίζεται ο Ποσειδώνας. Το μάτι δεν βλέπει από θεϊκή βούληση, αλλά γιατί ο οφθαλμός αντανακλά την πραγματικότητα, όπως το ποτάμι αντανακλά τα δέντρα στις όχθες του. Και οι εκλείψεις γίνονται επειδή η σελήνη σκεπάζει τον ήλιο, κι όχι γιατί ο ήλιος προσπαθεί να κρυφτεί από την οργή του Ολύμπου. Ο Θαλής, που είχε μάθει να φιλοσοφεί στην Αίγυπτο, προέβλεψε αλάνθαστες εκλείψεις, μέτρησε ακριβώς την απόσταση των πλοίων που διακρίνονται στη γραμμή του ορίζοντα και υπολόγισε με λεπτομερή ακρίβεια το ύψος της πυραμίδας του Χέοπος από τη σκιά της. Του αποδίδουν το πασίγνωστο θεώρημα, καθώς κι άλλα τέσσερα ακόμα, και λένε πως ανακάλυψε ως και τον ηλεκτρισμό. Όμως ο μεγαλύτερος του άθλος ίσως ήταν άλλος: το ότι έζησε όπως έζησε, χωρίς τον προστατευτικό μανδύα της θρησκείας, χωρίς καμιά παρηγοριά. Eduardo Galeano, Καθρέφτες∙ μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία, Πάπυρος, 2009
Και για την αντιγραφή Σωτήρης Κώνστας. Και ως δώρο στα θυρανοίξια του blog.
Έχω μια καλή λύση για το πρόβλημα αλλά δε μου φτάνει ο χώρος. Γι’ αυτό δημοσιεύω, για την ώρα, κάτι πιο σύντομο και θα επανέλθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαλής
Πριν από δυο χιλιάδες εξακόσια χρόνια, στην πόλη Μίλητο, ένας σοφός ονόματι Θαλής περπατούσε τις νύχτες κοιτάζοντας τ' άστρα, κι έπεφτε που και που σε κανένα πηγάδι.
Ο Θαλής, άνθρωπος με μεγάλη περιέργεια, μπόρεσε να επαληθεύσει πως τίποτα δεν πεθαίνει, πως όλα αλλάζουν και πως δεν υπάρχει κάτι στον κόσμο που να μην είναι ζωντανό, όπως επίσης ότι η αρχή και το τέλος κάθε ζωής βρίσκεται στο νερό. Όχι στους θεούς, στο νερό. Οι σεισμοί γίνονται επειδή η θάλασσα κινείται και η γη δονείται, κι όχι επειδή τσαντίζεται ο Ποσειδώνας. Το μάτι δεν βλέπει από θεϊκή βούληση, αλλά γιατί ο οφθαλμός αντανακλά την πραγματικότητα, όπως το ποτάμι αντανακλά τα δέντρα στις όχθες του. Και οι εκλείψεις γίνονται επειδή η σελήνη σκεπάζει τον ήλιο, κι όχι γιατί ο ήλιος προσπαθεί να κρυφτεί από την οργή του Ολύμπου.
Ο Θαλής, που είχε μάθει να φιλοσοφεί στην Αίγυπτο, προέβλεψε αλάνθαστες εκλείψεις, μέτρησε ακριβώς την απόσταση των πλοίων που διακρίνονται στη γραμμή του ορίζοντα και υπολόγισε με λεπτομερή ακρίβεια το ύψος της πυραμίδας του Χέοπος από τη σκιά της. Του αποδίδουν το πασίγνωστο θεώρημα, καθώς κι άλλα τέσσερα ακόμα, και λένε πως ανακάλυψε ως και τον ηλεκτρισμό.
Όμως ο μεγαλύτερος του άθλος ίσως ήταν άλλος: το ότι έζησε όπως έζησε, χωρίς τον προστατευτικό μανδύα της θρησκείας, χωρίς καμιά παρηγοριά.
Eduardo Galeano, Καθρέφτες∙ μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία, Πάπυρος, 2009
Και για την αντιγραφή Σωτήρης Κώνστας. Και ως δώρο στα θυρανοίξια του blog.
Σωτήρη σε ευχαριστώ για την όμορφη παρέμβαση!
ΑπάντησηΔιαγραφή